Marcjan Dominik Wołłowicz
Marcjan Dominik Wołłowicz herbu Bogoria (zm. 5 sierpnia 1712 roku) – marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1704 roku[1], marszałek wielki litewski w 1704 roku, podskarbi wielki litewski w 1703 roku, administrator skarbu litewskiego w latach 1700–1703, pisarz wielki litewski w latach 1701–1703, chorąży mścisławski w 1692 roku[2].
 Bogoria | |
| Rodzina |
Wołłowiczowie |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Żona | |
Życiorys edytuj
Poseł sejmiku mścisławskiego na sejm 1690 roku, sejm zwyczajny 1692/1693 roku, sejm nadzwyczajny 1693 roku, sejm 1695 roku[3].
Był elektorem Augusta II Mocnego w 1697 roku z województwa mścisławskiego[4], jako deputat podpisał jego pacta conventa[5]. Poseł mścisławski na sejm koronacyjny 1697 roku[6]. Był członkiem konfederacji olkienickiej w 1700 roku[7]. Poseł na sejm 1701 roku i sejm z limity 1701-1702 roku z powiatu wileńskiego[8]. Poseł na sejm 1703 roku z powiatu wileńskiego[9]. Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku[10].
Wołłowicz posłował do cara w 1710 roku. Miał się wówczas starać o to by Rosjanie przekazali Inflanty Polsce. Na tajne polecenie Augusta II, poseł saski w Petersburgu Friedrich Vitzthum von Eckstädt doradził carowi nie zastosowywać się do tej prośby, August II Mocny miał bowiem nadzieje uzyskać Inflanty dl Saksonii. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[11].
W 1712 Wołłowicz i Michał Puzyna, pisarz wielki litewski posłowali do cara Piotra Wielkiego, jako wysłannicy walnej rady warszawskiej. Tamtejsi posłowie sascy (Friedrich Vitzthum von Eckstädt i Johann Adolf von Loß) czynili im trudności, ponieważ bali się, że Piotr Wielki przyzna zdobyte na Szwedach Inflanty Polsce zamiast bezpośrednio Augustowi II, a więc Saksonii.
Żona Marcjana była Antonina Zahorowska, córka kasztelana wołyńskiego Stefana Zahorowskiego. Po śmierci Marcjana poślubiła Tomasza Józefa Zamoyskiego. Oba jej małżeństwa pozostały bezdzietne.
Bibliografia edytuj
- Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 364, 449.
Przypisy edytuj
- ↑ Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 134.
- ↑ Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 250.
- ↑ Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 648.
- ↑ Suffragia województw i ziem koronnych i W. X. Litewskiego zgodnie na [...] Augusta II obranego króla polskiego [...] dnia 27 VI i przy poparciu wolnej elekcjej jego [...], s. 82.
- ↑ Actum in Curia Regia Varsaviensi, 1697 feriâ secundâ post festum Sanctae Margarethae Virginis [...] proximâ anno [...] 1697, s. 21.
- ↑ Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy, wojewody mińskiego <1666-1721> wydane z oryginalnego rękopismu i opatrzone przypiskami, Warszawa 1862, s. 191.
- ↑ [Postanowienie generalne stanów W. X. Litewskiego wieczne y nigdy nienaruszone, na zieździe walnym woiewództw y powiatów. Pospolitym ruszeniem pod Olkinikami uchwalone [...] 1700], rkps Biblioteki Kórnickiej 00404, [b.n.s]
- ↑ Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 350.
- ↑ Jarosław Poraziński, Sejm lubelski w 1703 roku i jego miejsce w konfliktach wewnętrznych na początku XVIII wieku, Warszawa-Poznań-Toruń 1988, s. 124.
- ↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
- ↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 99.