Mariańskie Łaźnie
Mariańskie Łaźnie (cz. Mariánské Lázně, niem. Marienbad) – miasto w Czechach, w kraju karlowarskim. Według danych z 31 grudnia 2007 powierzchnia miasta wynosiła 5181 ha, a liczba jego mieszkańców 13 915 osób.
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | |||||
Burmistrz |
Zdeněk Král | ||||
Powierzchnia |
51,81 km² | ||||
Wysokość |
578 m n.p.m. | ||||
Populacja (2007) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Nr kierunkowy |
354 | ||||
Kod pocztowy |
353 01 | ||||
Tablice rejestracyjne |
K | ||||
Położenie na mapie Czech | |||||
Położenie na mapie kraju karlowarskiego | |||||
49°57′52″N 12°42′04″E/49,964444 12,701111 | |||||
Strona internetowa |
Historia
edytujMariańskie Łaźnie, do II wojny światowej znane głównie pod swoją niemiecką nazwą Marienbad, były od XIX wieku ośrodkiem kuracyjno-turystycznym, popularnym zwłaszcza wśród wyższych sfer. Odwiedzane były chętnie przez europejskich monarchów i arystokratów: do tutejszych wód przyjeżdżali między innymi władcy Niemiec i Wielkiej Brytanii. Był to ulubiony kurort brytyjskiego króla Edwarda VII[1]. Pod koniec lipca 1836 roku był tu także Zygmunt Krasiński[2]. W latach międzywojennych ogromna większość gości przyjeżdżała tu z zagranicy: w roku 1930 na 39,4 tys. przyjezdnych aż 87,7 % stanowili goście zagraniczni (był to najwyższy wskaźnik ze wszystkich uzdrowisk ówczesnej Czechosłowacji)[3]. Marienbad był także popularnym celem wycieczek turystycznych w międzywojennej Polsce[potrzebny przypis].
W 1902 uruchomiono linię tramwajową, którą zlikwidowano w 1952, a w jej miejsce powstała sieć trolejbusowa funkcjonująca do dziś.
Mariańskie Łaźnie zostały ukazane w wielu dziełach kultury, między innymi we francuskim filmie Zeszłego roku w Marienbadzie oraz w powieści polskiej pisarki emigracyjnej Krystyny Kaplan pt. Zdarzyło się w Marienbadzie.
Demografia
edytujRok | 1970 | 1980 | 1991 | 2001 | 2003 |
---|---|---|---|---|---|
Liczba ludności | 13 559 | 14 930 | 15 382 | 14 741 | 14 277 |
Źródło: Czeski Urząd Statystyczny
Zabytki
edytujW mieście jest 138-metrowa neobarokowa żeliwna kolumnada z 1889 roku.
Przypisy
edytuj- ↑ Sidney Lee, King Edward VII: A Biography, t. II, Kessinger Publishing, 2004, s. 274.
- ↑ Zbigniew Sudolski , Krasiński. Opowieść biograficzna, Warszawa 1997, s. 187, 188 .
- ↑ Jozef Podolay: Rozvoj kúpeľov a ich úloha pri realizácii starostlivosti o zdravie pracujúcich [w:] „Krásy Slovenska” R. LV, nr 2/1978, dodatek „Na pomoc sprievodcom” nr XXXII, s. 290-296