Maria Przyborowska
Maria Przyborowska (ur. 12 października 1892 w Warszawie, zm. 17 marca 1978 tamże) – polska doktor filologii klasycznej, druga generalna sekretarz Polskiego Towarzystwa Antropozoficznego, organizatorka życia antropozoficznego w II Rzeczpospolitej.
| Data i miejsce urodzenia |
12 października 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 marca 1978 |
| Zawód, zajęcie |
działaczka, redaktorka |
Życiorys edytuj
Urodziła się 12 października 1892 roku w Warszawie, w rodzinie lekarza Adama Kazimierza Sulimy-Przyborowskiego i Emilii de domo Rozenblum[1]. Władała kilkoma językami. Rozpoczęte w 1917 roku studia na Uniwersytecie Warszawskim przerwała na kilka lat, poświęcając się pracy dla Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża, w latach 1920–1922 prowadząc jego Biuro Informacyjno-Wywiadowcze. W czerwcu 1928 roku uzyskała stopień doktora filozofii w zakresie literaturoznawstwa[1] w ramach filologii klasycznej[2]. Po studiach nie kontynuowała działalności akademickiej, poświęcając się innym działaniom, w tym pracy w redakcji czasopisma „Płomyk”[1].
Jej pierwszym kontaktem z antropozofią była lektura pracy Jak osiągnąć poznanie wyższych światów autorstwa Rudolfa Steinera, następnie, na początku lat 20., wzięła udział w kursie pedagogicznym Steinera prowadzonym w Stuttgarcie[1]. Blisko współpracowała z Luną Drexler[2], została współzałożycielką Warszawskiego Koła Polskiego Towarzystwa Antropozoficznego (PTA)[1]. Była aktywną organizatorką życia antropozoficznego w II Rzeczpospolitej, zorganizowała m.in. Zjazd PTA w Warszawie (1929)[2]. Po śmierci Drexler, która była pierwszą generalną sekretarz PTA[1], w 1934 roku została wybrana drugą generalną sekretarz towarzystwa[1][2]. Koordynowała działania oddziałów PTA, prowadziła szeroką korespondencję z Zarządem Powszechnego Towarzystwa Antropozoficznego w Dornach[1].
W okresie okupacji niemieckiej, gdy zakazano działalności PTA, kontynuowała organizację działań grup antropozoficznych w podziemiu, udostępniając także swoje mieszkanie w tym celu. Podziemną działalność kontynuowała także po wojnie, koordynując m.in. projekty tłumaczeń upowszechnianie idei antropozofii[1].
Zmarła 17 marca 1978 roku w Warszawie[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j Katarzyna Arciszewska, Monika Rzeczycka, Przyborowska Maria, [w:] Kultura polska wobec zachodniej filozofii ezoterycznej w latach 1890-1939 [online], Uniwersytet Gdański, 2019 [dostęp 2023-08-28].
- ↑ a b c d Diana Oboleńska (red.), Polskie tradycje ezoteryczne 1890-1939. T. 4: Źródła i dokumenty, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2019, s. 135, ISBN 978-83-7865-888-7.