Marzena Hmielewicz
Marzena Hmielewicz (ur. we Wrocławiu) – polska fotografka i fotoreporterka.
| Miejsce urodzenia |
Wrocław |
|---|---|
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki |
fotografia |
Życiorys
edytujUrodziła się we Wrocławiu[1]. Ukończyła kurs fotografii Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego[2], później kształciła się w dziedzinie fotografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu oraz w dziedzinie technik audiowizualnych na Massachusetts Institute of Technology[1]. Jej nauczycielem został Jan Bortkiewicz[3]. W latach 1993–2006 pracowała jako fotoreporterka dla „Gazety Wyborczej”, przez pierwsze kilka lat działając we Wrocławiu, po czym pracując dla warszawskiego oddziału[1]. Od 2006 roku pracuje jako wolny strzelec[1]. Wraz z Marcinem Jamkowskim współtworzy kolektyw Adventure Pictures[1]. Jej fotografie ukazały się na łamach polskich i zagranicznych periodyków, w tym w „National Geographic”, „Financial Times” „Newsweeku”, „Polityce”, „Wysokich Obcasach” czy „Dużym Formacie”, a także w publikacjach książkowych[1].
W 1990 roku rozpoczęła współpracę z Wrocławskim Teatrem Pantomimy, fotografując wiele przedstawień, w tym Cardenio i Celinda, czyli nieszczęśliwie zakochani w reżyserii Henryka Tomaszewskiego[3]. Jej zdjęcia z wrocławskiego koncertu Stanisława Sojki i Janusza Iwańskiego załączono do płyty artystów pt. Neopositive (1992)[1].
Stworzyła zdjęcia i fotosy do filmu dokumentalnego Uratowane z Potopu (2017) na temat wydobycia z Wisły przez naukowców z Uniwersytetu Warszawskiego obiektów z czasów potopu szwedzkiego[4]. Jej fotografie prezentowano na licznych wystawach[1], takich jak Uratowane z Potopu, Terytoria[1][5], czy wystawie zbiorowej Jedyne. Nieopowiedziane historie polskich fotografek w Domu Spotkań z Historią (2021), a sama Hmielewicz została jedną z bohaterek książki o tym samym tytule autorstwa Moniki Szewczyk-Wittek[6]. Prace z ekspedycji zagranicznych, w których brała udział[1], prezentowano m.in. w ramach wystawy Steuben, krwawa tajemnica Bałtyku, gdzie znalazły się jej zdjęcia dokumentujące wyprawę „National Geographic” do wraku SS General von Steuben (organizacja „National Geographic” i Muzeum Miejskie Wrocławia)[7].
Hmielewicz została wyróżniona nagrodami w konkursach Polskiej Fotografii Prasowej 1995 (Warszawa), Euro Press Photo Awards 1995 (Sztokholm) i Humanity Photo Awards 2015 (Shangri-La, Dêqên)[1][5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k Szewczyk-Wittek 2021 ↓, s. 136.
- ↑ Szewczyk-Wittek 2021 ↓, s. 137.
- ↑ a b Szewczyk-Wittek 2021 ↓, s. 140.
- ↑ Uratowane z Potopu [online], FilmPolski [dostęp 2022-01-22] (pol.).
- ↑ a b Wystawa: Marzena Hmielewicz i Marcin Jamkowski – „Terytoria” [online], Tu Wrocław, 27 kwietnia 2016 [dostęp 2022-01-22] (pol.).
- ↑ Jedyne. Nieopowiedziane historie polskich fotografek | wystawa [online], dsh.waw.pl [dostęp 2022-01-22] (pol.).
- ↑ "Steuben - krwawa tajemnica Bałtyku" [online], RMF Classic [dostęp 2022-01-22] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Monika Szewczyk-Wittek: Jedyne. Nieopowiedziane historie polskich fotografek. Warszawa: Dom Spotkań z Historią, 2021. ISBN 978-83-66068-33-9.