Maurycy Broch
Maurycy Broch, także jako Mojżesz Broch[1] (ur. 31 stycznia 1888 w Nakle, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski Żyd, doktor praw, adwokat i radny w Turce, porucznik rezerwy taborów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
porucznik taborów | |
Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1888 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Późniejsza praca |
adwokat |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się jako syn Samuela i Sary z domu Weintraub. Ukończył studia prawa. W lutym 1914 jako kandydat adwokacki uzyskał tytuł naukowy doktora na Wydziale Prawa Uniwersytet Franciszkańskiego we Lwowie[2].
Podczas I wojny światowej służył w c. i k. armii od 1916 do 1918. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego w 1920. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej brał udział w wyprawie kijowskiej.
Został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy w korpusie oficerów taborowych ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Był przydzielony do 5 Dywizjonu Taborów w Bochni, później do 3 dywizjonu taborów w Sokółce, a od 1930 do 10 dywizjonu taborów w Przemyślu (później w Radymnie). 19 marca 1939 mianowany porucznikiem.
W czerwcu 1919 został zastępcą członka dyrekcji stowarzyszenia spożywczego „Byt” we Lwowie[3]. W okresie II RP pracował jako adwokat prowadząc kancelarię w Turce[4]. Został radnym w tym mieście.
Po wybuchu II wojny światowej, w okresie kampanii wrześniowej był przydzielony do Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu i zmobilizowany do macierzystego 10 dywizjonu taborów. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów w okolicach Radymna i przewieziony do obozu w Starobielsku[5]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Podczas ekshumacji został zidentyfikowany na podstawie wojskowego znaku tożsamości[6]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na otwartym wówczas Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Jego żoną była Ewa, z którą miał córkę Zofię i syna Erwina. 13 kwietnia 1940 zostali oni deportowani na teren późniejszego Kazachstanu (kołchoz Ksyłenbek w okręgu aktiubińskim), a powrócili z zesłania w 1945.
Upamiętnienie
edytuj5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia kapitana[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8].
Odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-03-01].
- ↑ Kronika. Z uniwersytetu. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 42 z 22 lutego 1914.
- ↑ Firmy. „Gazeta Lwowska”, s. 8, Nr 7 z 11 stycznia 1923.
- ↑ Ogłoszenia urzędowe. Licytacje. „Gazeta Lwowska”, s. 7, Nr 164 z 21 lipca 1932.
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 292. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Małgorzata Grupa, Ryszard Kaźmierczak: Dowody wydobyte z ziemi. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2001, s. 15. ISBN 83-916663-1-X.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
Bibliografia
edytuj- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 43. [dostęp 2015-03-03].
- Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Maurycy Broch. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2015-03-03].
- Ryszard Tłuczek: Przemyska Lista Katyńska (1). niedziela.pl. [dostęp 2015-03-01].