Max Blecher (ur. 8 września 1909 w Botoszanach, zm. 31 maja 1938 w Roman) – rumuński prozaik pochodzenia żydowskiego[1].

Max Blecher
Data i miejsce urodzenia

8 września 1909
Botoszany

Data i miejsce śmierci

31 maja 1938
Roman

Narodowość

rumuńska

Dziedzina sztuki

literatura

Życiorys

edytuj

W 1928 r. wyjechał z Rumunii do Francji w celu podjęcia studiów medycznych na tamtejszym uniwersytecie. W Paryżu zdiagnozowano u pisarza gruźlicę kręgosłupa. Atak choroby na organ podtrzymujący ciało w pionie spowodował, że Blecher ostatnią dekadę swojego życia spędził w łóżku, lecząc się w europejskich sanatoriach, z których prowadził aktywną korespondencję m.in. z André Bretonem, André Gide’m i Martinem Heideggerem. W swoim pisarstwie łączył awangardę, modernizm i surrealizm. Jego twórczość jest porównywalna do dokonań: Franza Kafki, Tomasza Manna, Brunona Schulza[2].

Twórczość

edytuj
  • Corp transparent
  • Întâmplări în irealitate imediată (Zdarzenia w bliskiej nierzeczywistości)
  • Inimi cicatrizate (Zabliźnione serca, W.A.B. - Grupa Wydawnicza Foksal, 2013[3])
  • Vizuina luminată: Jurnal de sanatoriu (Rozświetlona jama. Dziennik sanatoryjny, Książkowe Klimaty, Wrocław, 2018)

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj