Maximilianeum – budynek w Monachium, zbudowany w II poł. XIX w. na zlecenie króla Bawarii Maksymiliana II jako uczelnia dla utalentowanych studentów. W 1949 został siedzibą Landtagu Bawarii (do 1999 był także siedzibą Senatu Bawarii).

Maximilianeum
Ilustracja
Fasada budynku od strony mostu (Maximiliansbrücke) na Izarze
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Bawaria

Miejscowość

Monachium

Adres

Max-Planck-Straße 1

Styl architektoniczny

neorenesans, neogotyk

Architekt

Friedrich Bürklein

Rozpoczęcie budowy

1857

Ukończenie budowy

1874

Położenie na mapie Monachium
Mapa konturowa Monachium, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Maximilianeum”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Maximilianeum”
Położenie na mapie Bawarii
Mapa konturowa Bawarii, na dole znajduje się punkt z opisem „Maximilianeum”
Ziemia48°08′11″N 11°35′39″E/48,136389 11,594167
Strona internetowa

Historia edytuj

Budynek Maximilianeum znajduje się w dzielnicy Au-Haidhausen. Wznosi się na obmurowanym zboczu terasy izarskiej. Zaprojektował go berliński architekt Friedrich Bürklein; po jego śmierci budowę dokończył Gottfried Semper. Fundator budynku, król Maksymilian II, przeznaczył go na siedzibę swojej fundacji wspomagającej kształcenie przyszłych urzędników państwowych i na szkołę paziów dworskich. Prace budowlane trwały 17 lat, a na ich opóźnienie wpłynęło podmywanie brzegów Izary.

Architektura edytuj

Budynek Maximilianeum to monumentalny gmach, stanowiący niezbyt udane połączenie elementów neogotyku i włoskiego renesansu. Punktem centralnym jego lekko wklęsłej fasady jest wysoki, trzykondygnacyjny ryzalit zwieńczony figurą anioła. Niższe kondygnacje obu skrzydeł budowli mają galerie. Fasada w kolorze terakoty jest udekorowana popiersiami i posągami. Nad zaokrąglonymi oknami górnej kondygnacji ryzalitu znajdują się wnęki wypełnione kolorowymi mozaikami. Wnętrze budowli wypełniają historyzujące malowidła o treści alegorycznej pędzla Wilhelma von Kaulbacha i Friedricha Kaulbacha.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj