Meänkieli
Meänkieli (dosł. nasz język) – nazwa używana w Szwecji w stosunku do odłamu języka fińskiego, używanych na północy kraju, w szwedzkiej (zachodniej) części Doliny Torne. Szacuje się, że używa ich od 30 tys. do 70 tys. osób.
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
30 000 - 70 000 | ||
Status oficjalny | |||
język urzędowy | język mniejszościowy w Szwecji | ||
Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-1 | brak | ||
ISO 639-2 | fiu | ||
ISO 639-3 | fit | ||
IETF | fit | ||
Glottolog | torn1244 | ||
Ethnologue | fit | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Z językowego punktu widzenia meänkieli składa się z dwóch dialektów (Tornio i Gällivare) z grupy dialektów peräpohjola języka fińskiego. Ze względów historycznych meänkieli ma status języka mniejszościowego w Szwecji.
Główne różnice pomiędzy meänkieli a językiem fińskim dotyczą zmian językowych w fińskim, które dokonały się w XIX i XX wieku. Meänkieli zawiera ponadto liczne zapożyczenia ze szwedzkiego dotyczące codziennego życia (choć liczba tych zapożyczeń jest mniejsza niż w innych dialektach fińskiego). Brakuje w nim też dwóch przypadków gramatycznych – instructivusa i comitativusa. Dialekt meänkieli używany w pobliżu Gällivare różni się od fińskiego w większym stopniu, niż dialekt Tornio.
Przykładowe różnice pomiędzy meänkieli i fińskim
edytujmeänkieli | fiński | polski |
---|---|---|
kläppi | lapsi | dziecko |
källi | hassu | głupi |
pranttu | kasvimaa | ogródek |
kartano | piha | ogród |
häntyyki | pyyhe | ręcznik |