Miód sztuczny
 |
Ten artykuł od 2014-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Miód sztuczny – produkt spożywczy syntetyczny (stworzony przez człowieka), naśladujący miód naturalny, który w smaku i wyglądzie jest podobny do jego naturalnego odpowiednika. Produkt może być stały lub ciekły.
Otrzymywanie edytuj
Miód uzyskuje się poprzez rozkład cukrów złożonych (najczęściej z syropu ziemniaczanego) sacharozy lub izoglukozy na cukry proste w procesie podgrzewania w roztworze z dodatkiem słabych kwasów jako katalizatorów. Następnie dodawane są barwniki, aromaty oraz esencje smakowe. Metoda jest stosowana przemysłowo od czasów I wojny światowej.
Właściwości edytuj
Sztuczny miód nie zawiera unikatowych składników obecnych w miodzie naturalnym. Dlatego nie posiada właściwości leczniczych, smakowych i zapachowych charakterystycznych dla naturalnego miodu. Powinien się charakteryzować bursztynową barwą i smakiem zbliżonym do oryginału. Struktura odmiany stałej powinna być drobnokrystaliczna. Obecność zanieczyszczeń mechanicznych lub śladów szkodników jest niedopuszczalna.
Inne produkty miodopodobne edytuj
Produkty uzyskane w wyniku przetworzenia przez pszczoły surowców innych niż nektar lub spadź nazywane są produktami miodopodobnymi[1].
Miód ekspresowy edytuj
Po podaniu pszczołom inwertu pszczelarskiego fałszowany jest miód naturalny, co pozwala jednocześnie zwiększyć produkcję pasiek[2].
Ziołomiody edytuj
W przypadku dodania do syropu wywarów z ziół można uzyskać tzw. ziołomiody[3].
Miody sokowe edytuj
W przypadku dodania do syropu soków z owoców powstają tzw. miody sokowe[potrzebny przypis].
Przypisy edytuj
- ↑ Halina Bańkowska-Pennar. Ziołomiody – miodopodobne produkty jako artykuły żywnościowe. „Zeszyty Naukowe”. 276, s. 165–178, 1988. Akademia Ekonomiczna w Krakowie.
- ↑ D. Łuczycka, A. Szewczyk, K. Pruski. Elektryczne metody wykrywania zafałszowań miodu. „Inżynieria Rolnicza”. 5 (130), s. 165–170, 2011.
- ↑ Ziołomiody. [dostęp 2023-12-31].
Bibliografia edytuj
- Wiśniowski Kazimierz, Towaroznawstwo artykułów spożywczych, WSiP, Warszawa 1977, s. 146.