Michał Ziółkowski

Michał Stanisław Ziółkowski (ur. 28 września 1919 w Tarnowie, zm. 16 lutego 2009) – polski działacz obozowej konspiracji, więzień obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Członek Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Rodzin Oświęcimskich.

Michał Ziółkowski
Data i miejsce urodzenia

28 września 1919
Tarnów

Data śmierci

16 lutego 2009

Zawód, zajęcie

działacz obozowej konspiracji

Narodowość

polska

Alma Mater

Wyższa Szkoła Handlu Morskiego

Życiorys edytuj

Michał Stanisław Ziółkowski urodził się 28 września 1919 w Tarnowie jako syn Michała i Anny[1]. W dwudziestoleciu międzywojennym był członkiem harcerstwa i Sodalicji Mariańskiej. W 1938 zdał maturę i wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, skąd następnie trafił do 23 pułku artylerii w Będzinie.

Podczas polskiej wojny obronnej 1939 uczestniczył w walkach pod Pilicą koło Częstochowy. Uniknął niewoli, przedostając się w cywilnym ubraniu do Tarnowa. Próbował przekroczyć granicę z Węgrami, by wstąpić do formowanego wojska polskiego. Aresztowany na granicy został przewieziony z Komańczy do Sanoka, gdzie był więziony w tamtejszym więzieniu od 24 listopada 1930 do 4 marca 1940[1], potem w więzieniu na Montelupich w Krakowie i Nowym Wiśniczu. 20 czerwca 1940 wraz z drugim transportem polskich więźniów politycznych, deportowany do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer obozowy 1055. W obozie był zatrudniony między innymi przy koszeniu trawy, odbijaniu tynków ze starych budynków, burzeniu domów po wysiedleńcach oraz w garbarni. Był członkiem wewnątrzobozowego ruchu oporu zorganizowanego przez Witolda Pileckiego. Pod koniec października 1944 deportowany do koncentracyjnego Flossenbürg – komando zewnętrzne Leitmeritz, gdzie pracował w sztolniach.

Po zakończeniu działań wojennych powrócił do kraju i podjął studia na Wyższej Szkole Handlu Morskiego. Pracował w spedycji międzynarodowej.

Przypisy edytuj

  1. a b Gefängnis in Sanok. Księga więźniów śledczych 1939-1940 (zespół 134, sygn. 97). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 114 (poz. 110).

Bibliografia edytuj