Michaił Zasulicz

Michaił Zasulicz
Михаил Иванович Засулич
	generał
Pełne imię i nazwisko	Michaił Iwanowicz Zasulicz
Data i miejsce urodzenia	1843 ; Imperium Rosyjskie
Data śmierci	1910
	Przebieg służby
Lata służby	1863–1906
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Główne wojny i bitwy	Wojna rosyjsko-turecka (1877–1878); Wojna rosyjsko-japońska
	Odznaczenia

Michaił Iwanowicz Zasulicz (ros. Михаил Иванович Засулич; 1843–1910) – generał piechoty, uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej 1904–1905.

Życiorys edytuj

Po ukończeniu Aleksandrowskiego Korpusu dla Sierot i 2. Konstantynowskiej Szkoły Oficerskej w 1863 w stopniu porucznika, został skierowany do służby w Staroingiermanlandzkim Rezerwowym Pułku Piechoty (później 93. Irkucki Pułk Piechoty).

W 1864 przeniesiony do Grenadierskiego Pułku Gwardii Carskiej. W szeregach pułku brał udział w wojnie rosyjsko–tureckiej 1877–1878. Za waleczność w bitwie o redutę pod Górnym Dubniakiem został wyróżniony "złotą bronią", a za opanowanie w dniu 17 listopada umocnionych pozycji na Złatickiej Przełęczy odznaczony orderem św. Jerzego 4. stopnia, za przejście przez Bałkany – orderem św. Anny 3. stopnia z mieczami i szarfą oraz orderem św. Stanisława 2. stopnia z mieczami za walki pod Filippopolem.

W 1877 został mianowany dowódcą 101. Permskiego Pułku Piechoty. Od 1878 w stopniu pułkownika.

W 1894 został awansowany do stopnia generała-majora i wyznaczony na stanowisko dowódcy 1. Brygady Piechoty 2. Dywizji Grenadierów, a następnie dowódcy 1. Brygady 2 Dywizji Grenadierów. W 1899 dowódca twierdzy Osowiec.

W 1900 został dowódcą 6 Dywizji Piechoty. Mianowany w 1901 generałem-porucznikiem.

Na krótko przed wojną rosyjsko-japońską dowodził 2 Korpusem Syberyjskim, z którym brał udział w wojnie. Mianowany dowódcą oddziału wschodniego Armii Mandżurskiej, skoncentrowanego pod Fenghuancheng, z zadaniem obrony rzeki Yalu. Zadaniu temu nie podołał.

Bez większych powodzeń brał udział w bitwach pod Ximucheng, Liaoyang, nad rzeką Sha He i pod Mukdenem. Prowadził taktykę niewdawania się w walki, co było wtedy mało popularne, dlatego nie cieszył się popularnością ani wśród żołnierzy, ani u przełożonych. Mimo to został odznaczony orderem św. Anny 1. stopnia z mieczami i orderem św. Włodzimierza 2. stopnia z mieczami.

W 1906 został zwolniony ze służby ze względu na stan zdrowia z mianowaniem na stopień generała piechoty. Zmarł w 1910.

Bibliografia edytuj

I. N. Szachnowskij, Dniewnik korespondienta, Żołtaja tucza (12 miesiacew wojny s Japoniej). Wyd. *D. P. Jefimowa, Moskwa 1905.