Miedziana Kotlina (słow. Medená kotlina, niem. Kupferkessel, Kupferbankkar, węg. Rézpad-katlan) – duża tatrzańska kotlina będąca odnogą Doliny Dzikiej w Tatrach Wysokich na terenie Słowacji. Położona jest na wysokości ok. 1850–2250 m n.p.m. i przypomina ogromny żleb wciśnięty pomiędzy granie i wypełniony przez prawie cały rok śniegiem. Miedziana Kotlina graniczy:

Zaśnieżona górna część Miedzianej Kotliny pomiędzy szczytami grupy Łomnicy
Miedziana Kotlina po lewej, dalej na prawo Durny Szczyt, Dolina Dzika, Baranie Rogi, Dolina Jastrzębia i Jastrzębia Turnia

Przez Miedzianą Kotlinę nie przebiega żaden znakowany szlak turystyczny. Jej nazwa pochodzi od Miedzianych Ławek, w których w XVIII wieku wydobywano rudę miedzi. Kotlina ma długość ok. 700 m, a jej wylot do Doliny Dzikiej zasypany jest ogromnym rumowiskiem głazów i piargów spod grani Wideł i Kieżmarskich Szczytów. Na jej dnie znajduje się nigdy nie topniejący płat śniegu (tzw. śnieżnik), zwany Miedzianym Śnieżnikiem.

Przypisy edytuj

  1. Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.

Bibliografia edytuj

  • Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  • Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.