Wikipedia

Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Inowrocławiu

Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Inowrocławiu sp. z o.o. – spółka świadcząca usługi przewozowe liniami autobusowymi na terenie Inowrocławia. MPK Inowrocław jest pierwszym przedsiębiorstwem (drugim MZK Grudziądz - 7 autobusów) które posiada Elektryczno-Hybrydowe autobusy. Inowrocław jest pierwszym miastem w Polsce które ma najbardziej ekologiczny tabor komunikacji.

Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Inowrocławiu sp. z o.o.
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Siedziba

Inowrocław

Adres

ul. ks. Piotra Wawrzyniaka 33

Data założenia

1989[1]

Forma prawna

spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Prezes

Mariusz Kuszel

Nr KRS

0000166219

Położenie na mapie Inowrocławia
Mapa konturowa Inowrocławia, u góry znajduje się punkt z opisem „Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Inowrocławiu sp. z o.o.”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Inowrocławiu sp. z o.o.”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Inowrocławiu sp. z o.o.”
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego
Mapa konturowa powiatu inowrocławskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Inowrocławiu sp. z o.o.”
Ziemia52°48′08,0″N 18°14′46,2″E/52,802222 18,246167
Strona internetowa

Historia edytuj

Początki komunikacji miejskiej w Inowrocławiu sięgają 1912 roku, kiedy po raz pierwszy na ulice miasta wyjechały tramwaje. Trasa przebiegała początkowo od Dworca PKP do Rynku, a następnie przedłużono ją do ulicy Poznańskiej oraz ulicy Św. Ducha. Nie zrealizowano planowanych linii do Solanek i do Mątew. Po 50 latach komunikacja tramwajowa w mieście przestała istnieć. Nieznane były przyczyny zamknięcia linii tramwajowej. Jedną z nich miały być liczne zapadliska powstałe po kopalni soli w Inowrocławiu, jednak prawdopodobnie stało się to na fali likwidacji sieci tramwajowych w miastach średniej wielkości i pozostawienie ich tylko w największych miastach Polski. W latach 80 i 90 ubiegłego stulecia gwałtownie zaczęła rozwijać się komunikacja autobusowa. Pierwszymi autobusami były np. Jelcze PR110. Później zaczęto uzupełniać tabor autobusami innych marek. Pojawiły się Jelcze 120M, Mercedesy O405NK, a w ostatnich latach także: Solbusy, Kapeny oraz Solarisy Urbino 10 i 12. Obecnie MPK intensywnie wymienia i unowocześnia tabor. 31 sierpnia 2015 tabor MPK zasiliło również 10 autobusów hybrydowych marki Volvo i dwa autobusy elektryczne Solarisa[2]. W listopadzie 2018 tabor zasiliło 8 pojazdów Volvo 7900 Electric Hybrid, a w styczniu 2019 8 pojazdów Volvo 7900 Electric.[3]

Nagrody i wyróżnienia edytuj

  • 2011 - Certyfikat Przedsiębiorstwo Fair Play[4]

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Tomasz Sibora: Historia komunikacji miejskiej cz. 3 (po 1989 r.). kujawyzachodnie.pl, 2012-08-25. [dostęp 2022-07-17].
  2. ↑ Autobusy na festynie - Ino-online - wiesz pierwszy w Inowrocławiu i regionie. www.ino-online.pl. [dostęp 2015-08-18].
  3. ↑ Nowe autobusy z wifi, kamerami i alkomatem. www.ino-online.pl. [dostęp 2019-01-31].
  4. ↑ Adam Markiewicz: MPK Przedsiębiorstwem Fair Play. inowroclaw.info.pl, 2011-12-20. [dostęp 2022-07-17].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Miejskie_Przedsiębiorstwo_Komunikacyjne_w_Inowrocławiu&oldid=73535095”