Mikołaj Kałłaur
Mikołaj Kałłaur (ur. 11 lutego 1920 w Wujwiczach, zm. 1 września 2017) – polski wojskowy, żołnierz 1 Armii Wojska Polskiego, dyplomata wojskowy, publicysta.
| |
 Pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1971 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Podczas II wojny światowej był żołnierzem 3 Berlińskiego pułku piechoty, wchodzącego w skład 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, gdzie pełnił funkcję zastępcy dowódcy 8. kompanii do spraw polityczno-wychowawczych (1944–1945). Wraz z tą jednostką przeszedł szlak bojowy od bitwy pod Lenino po forsowanie Odry. Podczas walk był trzykrotnie ranny. Po zakończeniu wojny pozostał w służbie zawodowej. Służył w Zarządzie II Sztabu Generalnego WP (wywiadzie wojskowym). W tym czasie pracował jako dyplomata wojskowy, pełniąc funkcję attaché wojskowego, morskiego i lotniczego Ambasady PRL w Budapeszcie (1958–1962) oraz Ambasady PRL w Algierii (1967–1970). Należał do PZPR.
Po przejściu w stan spoczynku w lutym 1971 zajmował się historią wojskowości, w szczególności dotyczącą historii Ludowego Wojska Polskiego. Był członkiem komitetu, powołanego w celu rekonstrukcji Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie w 1990 roku[1]. Jego nazwisko zostało upublicznione na tzw. Liście Wildsteina[2].
Zmarł w wieku 97 lat. Został pochowany na warszawskim cmentarzu Bródnowskim (kwatera 8M-7-14).
Odznaczenia edytuj
Mikołaj Kałłaur został odznaczony między innymi Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”, Srebrną odznaką honorową "Za Zasługi dla Warszawy" (1965)[3] oraz radzieckim Medalem 40-lecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945. W 1989 roku rozkazem MON został wyróżniony wpisem do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich.
Publikacje edytuj
- 3 Berliński Pułk Piechoty – Warszawa 1976
- Trzeci Berliński: z dziejów 3 Berlińskiego Pułku Piechoty – Warszawa 1977
- W szeregach zwycięzców – Warszawa 1976
- Kapral Michał Okurzały (1919–1944) – Gdynia 1981
- Lenino, październik 1943: polegli, zmarli z ran, zaginieni – Toruń 1996
Przypisy edytuj
- ↑ Odpowiedź ministra obrony narodowej na zapytanie nr 176 w sprawie rewaloryzacji Grobu Nieznanego Żołnierza. orka2.sejm.gov.pl, 1998-12-21. [dostęp 2017-09-08]. (pol.).
- ↑ Kałłaur. www.listawildsteina.eu. [dostęp 2017-09-08]. (pol.).
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 11, 30 czerwca 1965, s. 7.
Bibliografia edytuj
- Mikołaj Kałłaur. Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-09-08]. (pol.).
- Mikołaj Kałłaur (nekrolog). nekrologi.wyborcza.pl, 2017-09-06. [dostęp 2017-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-06)]. (pol.).
- 3 Berliński Pułk Piechoty. www.stankiewicze.com. [dostęp 2017-09-08]. (pol.).