Mikołaj Kogut (ur. 15 maja 1900, zm. 27 kwietnia 1982) – kapitan ludowego Wojska Polskiego, myśliwy i działacz łowiecki.

Mikołaj Kogut
kapitan kapitan
Data urodzenia

15 maja 1900

Data śmierci

27 kwietnia 1982

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

1 Warszawska Dywizja Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
powstanie wielkopolskie,
II wojna światowa (kampania wrześniowa, front wschodni)

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych (1943–1989) Krzyż Partyzancki

Życiorys

edytuj
 
Grobowiec Mikołaja i Zofii Kogutów w Sanoku

Brał udział w I wojnie światowej i powstaniu wielkopolskim. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego i służył jako podoficer w okręgu lwowskim. Przeniesiony do rezerwy w latach 30. objął funkcję gajowego na obszarze województwa stanisławowskiego, z którego pochodził[1].

Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i wywieziony do ZSRR w 1940. Zwolniony wstąpił latem 1943 w Sielcach do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Został oficerem 1 Warszawskiej Dywizji Piechoty, z którą odbył szlak bojowy.

Po 1945 w stopniu porucznika służył w Sanatorium Wojskowym w Krynicy jako oficer żywnościowy. Pracował tam także po przeniesieniu do rezerwy w 1952. Dosłużył się stopnia kapitana[2].

Uprawiał myślistwo zarówno w II RP, jak i w PRL. Był założycielem kół łowieckich, hodował psy. Do lat 60. mieszkał na Sądecczyźnie, później przeniósł się w Bieszczady.

Jego żoną była Zofia (ur. 1901, zm. na początku 1982). Mikołaj Kogut zmarł wkrótce po śmierci żony, 27 kwietnia 1982. Oboje zostali pochowani w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

W grobowcu obok został pochowany Paweł Miller, podpułkownik Ludowego Wojska Polskiego.

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Mikołaj Kogut. kolosokol.org. [dostęp 2015-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  2. Uroczysta akademia w Sanoku z okazji 15-lecia WOP. „Nowiny”, s. 3, Nr 140 z 14 czerwca 1960. 
  3. M.P. z 1947 r. nr 52, poz. 371

Bibliografia

edytuj