Mikołaj Sulewski
Mikołaj Sulewski (ur. 11 września?/23 września 1859 w majątku Gradzicze k. Grodna, zm. 1943 w Grodnie) – generał major Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 września 1859 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Od 1877 w służbie wojskowej. W 1880 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Petersburgu, oficer zawodowy rosyjskiej artylerii. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej 1904-1905 jako dowódca baterii. W 1910 dowódca dywizjonu w Wilnie.
W I wojnie światowej dowódca Brygady Artylerii w kampanii mazurskiej 1914. uniknął niewoli i pełnił obowiązki szefa sztabu dywizji piechoty na froncie niemieckim. Generał major z 1917. Po 1917 działał w Związku Wojskowych Polaków i z jego rekomendacji mianowany inspektorem artylerii w II Korpusie Polskim w Rosji (na Wschodzie), ale wobec klęski Korpusu w bitwie pod Kaniowem funkcji tej nie objął.
Od 1918 do stycznia 1919 dowódca Samoobrony na Ziemi Grodzieńskiej – aresztowany przez Niemców. W 1921 formalnie w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako generał brygady z 1 czerwca 1919 i przeniesiony na emeryturę. Osiadł w Grodnie, gdzie zmarł. Pogrzeb stał się manifestacją polskości. Niemcy nie interweniowali.
Bibliografia edytuj
- T. Kryska Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej, wyd.: Editions Spotkania. Warszawa 1991.
- H. P. Kosk, Generalicja polska. t. 2. wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001.