Mikołaj de Albocastro
polski duchowny, dekretysta
Mikołaj de Albocastro, inna forma nazwiska: Nicolaus de Albo Castro (XV w.) – duchowny, dekretysta.
Życiorys edytuj
Miejsce i rok urodzenia nieznane. Studiował m.in. w Krakowie i Wrocławiu. Prawdopodobnie przebywał przez pewien czas w Prusach. Jako osoba duchowna posiadał swe beneficjum w Krakowie. Należał do szerszego otoczenia Zbigniewa Oleśnickiego. Stosunkowo dobrze znał wiele dzieł klasycznych i pewnym stopniu uległ wpływom ówczesnego humanizmu. W roku 1455 przebywał w Chiemsee (Bawaria). Miejsce i rok śmierci nieznane.
Twórczość edytuj
- Traktat w formie humanistycznego listu (częściowo w formie dialogu) do Mikołaja Spicymierza, Jana Długosza i Kaspra Rockenberga, dat. z Kyemsee vel Chiemsee 26 marca 1455, w sprawie pozbawienia autora beneficjum w Krakowie, wyd. K. Michalski i T. Sinko: Przyczynki z kodeksu mogilskiego do dziejów oświaty w Polsce w XV wieku, Kraków 1917; koniektury ogł. R. Ganszyniec: In Nicolaum de Albocastro, "Eos" 1921/1922
- Dialog o Zbigniewie Oleśnickim t. 1 (utwór o autorstwie niepewnym).
Bibliografia edytuj
- T. 2: Oświecenie. W: Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1964, s. 6.
- Literatura dodatkowa
- T. Sinko: Humanistyczny list do Długosza z r. 1455, "Sprawozdanie AU" 1916, nr 8.
- K. Michalski i T. Sinko: Przyczynki z kodeksu mogilskiego do dziejów oświaty w Polsce w XV wieku, Kraków 1917.
- R. Ganszyniec: In Nicolaum de Albocastro, "Eos" 1921/1922.