Minuskuł 18 (według numeracji Gregory-Aland), ε 1021 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XIV wieku[2]. Przechowywany jest w Paryżu.

Minuskuł 18
Data powstania

1364

Rodzaj

Kodeks minuskułowy

Numer

18

Zawartość

Nowy Testament

Język

grecki

Rozmiary

29 × 21 cm

Typ tekstu

tekst bizantyński

Miejsce przechowywania

Bibliothèque nationale

Opis rękopisu

edytuj

Kodeks zawiera tekst całego Nowego Testamentu, na 444 pergaminowych kartach (29 cm na 21 cm)[2]. Kolejność sekcji Nowego Testamentu: Ewangelie, Dzieje Apostolskie, Listy powszechne, Listy Pawła, Apokalipsa[3]. Zawiera też księgi liturgiczne z żywotami świętych: synaksarion i menologium[3].

Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, 23 linijek w kolumnie[2]. Litery są wielkie[3].

Tekst Ewangelii dzielony jest według κεφαλαια (rozdziałów), których numery umieszczono na marginesie. W górnym marginesie umieszczono τιτλοι (tytuły) rozdziałów. Ponadto przed każdą z nich umieszczone zostały listy κεφαλαια (spis treści)[4].

Tekst Pericope adulterae (Jan 7,53-8,11) oznakowany został przy pomocy obelisku jako wątpliwy[3].

Grecki tekst Ewangelii reprezentuje bizantyńską tradycję tekstualną. Aland zaklasyfikował go do kategorii V[5]. Według Claremont Profile Method, tj. metody wielokrotnych wariantów, reprezentuje standardowy tekst bizantyński. Metodą tą przebadano jednak tylko dwa rozdziały Ewangelii Łukasza (1; 20)[6].

Historia

edytuj

Według kolofonu rękopis sporządzony został w roku 1364[2], przez Nicephorusa Cannavusa z Konstantynopola. W 1687 roku kodeks został zakupiony w Konstantynopolu[4]. Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Wettstein[7].

Rękopis badał Griesbach, Scholz, Paulin Martin[8], C.R. Gregory (1884), Reiche[3], oraz Hoskier (tylko Apokalipsę)[9].

Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej w Paryżu, pod numerem katalogowym Gr. 47[2].

Nie jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle–Alanda (NA26, NA27).

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C.Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 48.
  2. a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments. Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994, s. 48.
  3. a b c d e C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C.Hinrichs, 1900, s. 133.
  4. a b F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 193.
  5. K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
  6. Frederik Wisse: The profile method for the classification and evaluation of manuscript evidence, as Applied to the Continuous Greek Text of the Gospel of Luke. Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company, 1982, s. 53, 94. ISBN 0-8028-1918-4.
  7. Johann Jakob Wettstein: Novum Testamentum Graecum editionis receptae cum lectionibus variantibus codicum manuscripts. T. 1. Amsterdam: Ex Officina Dommeriana, 1751, s. 47. [dostęp 2012-06-06]. (łac.).
  8. Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs, relatif au Nouveau Testament, conservé dans les bibliothèques des Paris (Paris 1883), p. 30–31
  9. Herman C. Hoskier, Concerning the Text of the Apocalypse 1 (London 1929), pp. 150–157.

Linki zewnętrzne

edytuj