Miss Sarajevo – piosenka rockowej grupy U2, wykonującej go wraz z producentem Brianem Eno pod szyldem „Passengers”, z udziałem światowej sławy włoskiego tenora, Luciano Pavarottiego. Nagrana w sierpniu 1995 r., a wydana 20 listopada 1995 r. Utwór pochodzi z wydanego 6 listopada 1995 r. albumu Original Soundtracks 1 i był jedynym singlem promującym tę płytę.

Miss Sarajevo
Wykonawcy singla
z albumu Original Soundtracks 1
U2, Brian Eno oraz Luciano Pavarotti
Wydany

20 listopada 1995

Nagrywany

sierpień 1995

Gatunek

rock

Długość

5:41 (wersja albumowa)
5:19 (wersja singlowa)
4:31 (wersja singlowa-radiowa)

Wydawnictwo

Island

Producent

Brian Eno

Singel po singlu
Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me
(1995)
„Miss Sarajevo”
(1995)
Discothèque
(1997)

Jej premierowe wykonanie nastąpiło 12 września 1995 r. podczas koncertu „Pavarotti i przyjaciele razem dla dzieci z Bośni” („Pavarotti & Friends together for the children of Bosnia”), zorganizowanego w ramach tradycyjnego cyklu „Pavarotti i przyjaciele” („Pavarotti & Friends”) na terenie Parco di Piazza D'Armi Novi Sad w Modenie.

Piosenka osiągnęła 6. miejsce na brytyjskiej liście singli, była także w pierwszej dziesiątce hitów w kilku krajach europejskich. Znalazła się także na kompilacyjnym albumie grupy, The Best of 1990–2000.

W 1999 r. własną wersję utworu wykonał George Michael i umieścił ją na płycie Songs from the Last Century (wydanej 6 grudnia 1999).

Historia

edytuj

5 kwietnia 1992 r. Bośnia i Hercegowina ogłosiła niepodległość. Tego dnia jej stolica – Sarajewo zostało oblężone przez wojska serbskie. Miasto było ostrzeliwane, w trakcie walk zginęło ponad 10 000 osób, odcięto dostęp do bieżącej wody i prądu, a dostawy żywności były nieregularne. Na początku 1993 r. amerykański dziennikarz Bill Carter przyjechał do Bośni z misją humanitarną i został w Sarajewie na pół roku. Mieszkał w spalonym biurowcu, żywiąc się pokarmem dla niemowląt i pijąc wodę z kanałów. W trakcie pobytu kręcił amatorskie filmy ręczną kamerą wideo[1].

W maju 1993 r. Carter przypadkowo zobaczył telewizyjny wywiad z U2, gdy jeden z członków zespołu mówił o "zjednoczonej Europie". Amerykanin uznał, że wyprowadzi gwiazdy rocka z błędu. Poprosił o przysługę prezesa sarajewskiej telewizji i faksem wysłał wniosek o wywiad z irlandzką grupą. Po otrzymaniu pozytywnej odpowiedzi, umówił się na 20-minutowy wywiad z Bono przed koncertem w Weronie, zaplanowanym 2 lipca 1993 r. w ramach trasy Zoo TV Tour. Piosenkarz, zaintrygowany krótką relacją Cartera z wydarzeń w Bośni i Hercegowinie, umówił się z nim na dłuższą rozmowę po występie. Podczas tego spotkania pojawił się pomysł spontanicznego występu U2 w Sarajewie, który jednak ze względów bezpieczeństwa okazał się niemożliwy do zrealizowania. By mimo wszystko nagłośnić sytuację w stolicy Bośni, w trakcie trwania 13 koncertów europejskiej części Zoo TV Tour – promujących album Zooropa, a odbywających się w lipcu i sierpniu 1993 r. – organizowano kilkuminutowe połączenia na żywo z sarajewskiego studia telewizyjnego, wykorzystując łącza satelitarne. W trakcie tych krótkich meldunków, Carter wraz z dwoma bośniackimi kolegami – widoczni na telebimie – opowiadali tysiącom widzów o codziennych problemach mieszkańców ogarniętego wojną kraju[2][3]. W 1995 r. Carter zrealizował 33-minutowy film dokumentalny zatytułowany Miss Sarajevo, w którym wykorzystał materiał nakręcony jeszcze w 1993 r. Stanowił on relację z konkursu piękności odbywającego się 29 maja 1993 r. w piwnicach sarajewskiego centrum kultury (z uwagi na niebezpieczeństwo ostrzału snajperskiego). Jego zwyciężczynią została 17-letnia Inela Nogić, a uczestniczki wyborów miss trzymały przed sobą transparent z napisem „DON'T LET THEM KILL US” („Nie pozwólcie im nas zabić”)[4]. Bono poruszony treścią dzieła Cartera skomponował piosenkę, a w nakręconym do niej teledysku wykorzystano ujęcia z filmu.

Utwór został również wykonany podczas słynnego koncertu w Sarajewie, zorganizowanego 23 września 1997 r. na Olimpijskim Stadionie Koševo w ramach trasy PopMart Tour.

Lista utworów

edytuj
  1. "Miss Sarajevo" (wersja singlowa) – 5:19
  2. "One" (Na żywo z Modeny, 12 września 1995) – 5:32
  3. "Bottoms (Watashitachi no Ookina Yume)" (Zoo Station Remix) – 4:11
  4. "Viva Davidoff" – 4:29

Lista dotyczy wyłącznie wydania na CD. Wydania na kasetach magnetofonowych i 7" jako utwór dodatkowy zawierały tylko piosenkę "One".

Teledysk

edytuj

Teledysk do piosenki, w reżyserii Maurice'a Linnane'a jest montażem trzech różnych wydarzeń: oryginalnego wykonania z koncertu „Pavarotti i przyjaciele razem dla dzieci z Bośni” („Pavarotti & Friends together for the children of Bosnia”) w Modenie z 12 września 1995 r., konkursu piękności Miss Sarajevo z 29 maja 1993 r. opisanego w utworze oraz scen z rozdartych wojną ulic Sarajewa. Wideo było dostępne na DVD The Best of 1990–2000 z komentarzem reżysera i filmem dokumentalnym pt. Missing Sarajevo. Druga wersja teledysku zawiera wyłącznie materiał z koncertu w Modenie, zaś wersja trzecia przedstawia tylko materiał filmowy z ogarniętego wojną Sarajewa oraz konkursu piękności.

Przypisy

edytuj
  1. Allison Stewart: Be specific: “Miss Sarajevo” director/activist Bill Carter talks about how U2 changed his life. washingtonpost.com, 2011-06-22. [dostęp 2020-01-20]. (ang.).
  2. Brett Leigh Dicks: Filmmaker Bill Carter Documents the Human Face of War. independent.com, 2008-05-08. [dostęp 2020-01-20]. (ang.).
  3. Kiedy Bono śpiewał na żywo „Miss Sarajewo". rp.pl, 2007-11-04. [dostęp 2020-01-20]. (pol.).
  4. Miss miasta pod ostrzałem. "To był mechanizm przetrwania". tvn24.pl, 2012-04-06. [dostęp 2020-01-20]. (pol.).

Zobacz też

edytuj