Monilinia johnsonii
Monilinia johnsonii (Ellis & Everh.) Honey) – gatunek grzybów z rodziny twardnicowatych (Sclerotiniaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny, saprotrof i pasożyt głogu (Crataegus)[2].
Apotecja na owocach głogu | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Monilinia johnsonii |
Nazwa systematyczna | |
Monilinia johnsonii (Ellis & Everh.) Honey Am. J. Bot. 23: 105 (1936) |
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Monilinia, Sclerotiniaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozowali go w 1894 r. J.B. Ellis i B.M. Everhart nadając mu nazwę Ciboria johnsonii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu E. Honey w 1936 r.[1]
- Ciboria johnsonii Ellis & Everh. 1894
- Monilia crataegi Died. 1904
- Sclerotinia crataegi 1905
- Sclerotinia johnsonii (Ellis & Everh.) Rehm 1906
Rozmnażanie i rozwój
edytujAnamorfa jest pasożytem. Rozwija się na liściach głogu powodując plamistość liści. W obrębie plam na konidioforach wytwarzane są zarodniki konidialne, które porażają owoce głodu. Na zmumifikowanych, opadłych i zazwyczaj zagrzebanych przynajmniej częściowo w ziemi owocach głodu tworzy się teleomorfa, która jest saprotrofem. Ma postać początkowo dzbankowatego, potem miseczkowatego, w końcu talerzykowatego apotecjum o średnicy 3–9(12) mm. Zarówno wewnętrzna, jak i zewnętrzna strona jest tego samego koloru – od jasnobrązowego do ciemnobrązowego i ma łagodny, stęchły, ziemisty zapach. Obrzeże apotecjum często ma białawy kolor. W apotecjum wytwarzane są hialinowe askospory o średnicy 10–14 μm. Wiosną dokonują one infekcji pierwotnej na liściach głogu[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2016-10-18]. (ang.).
- ↑ Plant Parasites of Europe. [dostęp 2018-10-18]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
- ↑ Weißdornfrucht-Becherling, Weißdorn-Fruchtbecherchen. [dostęp 2018-10-18]. (ang.).