Most Kintai (jap. 錦帯橋 Kintai-kyō) – historyczny łukowy most drewniany w mieście Iwakuni, w prefekturze Yamaguchi w Japonii.

Kintai
{{{alt zdjęcia}}}
Most Kintai
Państwo

 Japonia

Miejscowość

Iwakuni

Podstawowe dane
Przeszkoda

Nishiki

Długość

175 m

Szerokość:
• całkowita


5 m

Liczba przęseł

5

Data budowy

1673

Projektant

Hiroyoshi Kikkawa

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kintai”
Ziemia34°10′03,37″N 132°10′42,12″E/34,167603 132,178367
Strona internetowa
Most Kintai w okresie kwitnienia wiśni
Most Kintai widziany od spodu

Most został zbudowany w 1673 roku, łącząc oba brzegi rzeki Nishiki pięcioma drewnianymi łukami. Znajduje się u podnóża góry Yokoyama, na której szczycie znajduje się zamek Iwakuni.

Park Kikkō, na którego terenie znajdują się most Kintai i zamek, jest jednym z najpopularniejszych rejonów turystycznych w Japonii, szczególnie w okresie kwitnienia wiśni (sakura) oraz jesiennej zmiany kolorów klonów japońskich (momiji). Park został uznany za skarb narodowy w 1922 roku.

Historia

edytuj

Po zakończeniu w 1601 roku budowy zamku przez pierwszego władcę Iwakuni, Hiroie Kikkawę, zbudowano serię drewnianych mostów. Wszystkie jednak uległy zniszczeniu przez powodzie przed powstaniem mostu Kintai.

Most Kintai został wybudowany w 1673 roku przez Hiroyoshiego Kikkawę, trzeciego władcę tych ziem. Konstrukcję oparto na kamiennych filarach, jednak nie uchroniło to mostu przed zniszczeniem w powodzi kolejnego roku. Po tym wydarzeniu filary zostały wzmocnione. Ustanowiono także specjalny podatek na utrzymanie mostu. „Utrzymanie” oznaczało okresową odbudowę mostu – trzy środkowe przęsła co 20 lat, przęsła skrajne co 40 lat. Dzięki temu most trwał nienaruszony aż do 1950 roku, kiedy uległ tajfunowi „Kijiya”. W tamtym okresie konstrukcja mostu była osłabiona, ponieważ w czasie II wojny światowej zaniechano przebudowy przęseł, a dodatkowo rok wcześniej jednostka amerykańskich marines stacjonująca w Iwakuni wydobyła duże ilości żwiru z brzegów rzeki, co spowodowało przyśpieszenie nurtu na tym odcinku rzeki. Most został odbudowany przy użyciu nieco odmiennej techniki w roku 1953. Użyto po raz pierwszy gwoździ, wykonanych ze stopu używanego także przy wykuwaniu tradycyjnych mieczy japońskich. Zrekonstruowany obiekt dotrwał do dziś, przechodząc remonty w latach 2001 i 2004[1].

Architektura

edytuj

Most zbudowany został z pięciu drewnianych łuków posadowionych na czterech kamiennych filarach i dwóch drewnianych na brzegach rzeki. Środkowe przęsła mają rozpiętość 35,1 m, a skrajne po 34,8 m. Cały most ma 175 m długości i 5 m szerokości.

Konstrukcja oryginalna

edytuj

Przez blisko trzysta lat konstruktorzy i restauratorzy mostu obywali się bez użycia gwoździ. Było to możliwe dzięki dokładnemu spasowaniu elementów drewnianych i łączeniu ich przy pomocy metalowych opasek. Główne elementy mostu zostały następnie pokryte miedzianą blachą.

Ochrona przed powodziami

edytuj

Kształt mostu zapewniał mu niezwykłą wytrzymałość od strony wierzchniej, lecz dużą podatność na uszkodzenia od spodu. Fala powodziowa mogłaby zmyć konstrukcję i ponieść ją z nurtem. W związku z tym kładka mostu jest konstrukcją „pływającą”, opartą o połączenia wpustowe. Dzięki temu rozwiązaniu, przybrane wody mogą znieść jedynie kładkę, lecz oszczędzić konstrukcję nośną mostu[2].

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj