Ardżumand Banu Begam[1] (Ardżumand-banu Begam[2]), Malika-i Dżahan[3], Mumtaz Mahal[3][4][5](Mumtaz-i Mahal[1]) (ur. 6 kwietnia 1593 w Agrze, zm. 17 czerwca 1631 w Barhanpur) – synowa Dżahangira, druga żona Churrama (Szahdżahana).

Ardżumand
Ilustracja
padyszachini (padyszach begam)
Okres

od 1628
do 1631

Jako żona

Szahdżahana

Poprzedniczka

Nurdżahan

Następczyni

Dżahanara

Dane biograficzne
Data urodzenia

1593

Data śmierci

1631

Miejsce spoczynku

Zainebad w Barhanpur, 1632 szczątki przeniesione do Tadź Mahal w Agrze

Ojciec

Abul Hasan (Asaf Chan IV)

Mąż

Szahdżahan
od 1612

Urodziła się w Agrze w Indiach, jako córka Asaf-Chana Bahadura – wielkiego wezyra na dworze Dżahangira i Diwandźi Banu Begam. Jej ciotka cesarzowa Nurdżahan była główną żoną cesarza Dżahangira. Rodzina Ardżumand wywodziła się od Mirzy Ghijas-bega. Wyszła za mąż w wieku 19 lat za księcia Churrama (Szahdżahana). Była jego drugą, ulubioną małżonką. Zmarła w Barhanpur w czasie kampanii dekańskiej (obecnie w stanie Madhya Pradesh), rodząc czternaste dziecko, córkę Gauhararę Banu Begam. Jej ciało, po zakończeniu budowy grobowca, zostało pochowane w Tadź Mahal w Agrze.

Przypisy edytuj

  1. a b Frédéric 1998b ↓, s. 67.
  2. Hansen 1980 ↓, s. 443.
  3. a b Banks Findly 1993 ↓, s. 94.
  4. Hansen 1980 ↓, s. 43, 47, 48, 56 ,66, 77, 91–93,443.
  5. Kieniewicz 1998 ↓, s. 301, 303, 697.

Bibliografia edytuj

  • Ellison Banks Findly, Nur Jahan. Empress of Mughal India, New York – Oxford: Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-507488-2.
  • Louis Frédéric, Słownik cywilizacji indyjskiej, t. 1, Katowice: Wydawnictwo "Książnica", 1998a, ISBN 83-7132-369-7.
  • Louis Frédéric, Słownik cywilizacji indyjskiej, t. 2, Katowice: Wydawnictwo "Książnica", 1998b, ISBN 83-7132-370-0.
  • Waldemar Hansen, Pawi Tron. Dramat Indii Wielkich Mogołów, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1980, ISBN 83-06-00034-X.
  • Jan Kieniewicz, Historia Indii, Wrocław – Warszawa – Kraków: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2003, ISBN 83-04-04642-3.