Mutnowskij (ros. Мутновский), także Mutnowskaja Sopka (ros. Мутно́вская сопка) – wulkan złożony na półwyspie Kamczatka w Rosji.

Mutnowskij
Mutnowskaja Sopka
Мутновский
Мутно́вская сопка
Ilustracja
Widok na krater wulkanu ze szczytu wulkanu Goriełyj (2020)
Państwo

 Rosja

Kraj

 Kamczacki

Pasmo

Góry Wschodnie

Wysokość

2322 m n.p.m.

Dane wulkanu
Rok erupcji

2000

Typ wulkanu

Wulkan złożony

Aktywność

Wulkan czynny

Położenie na mapie Kraju Kamczackiego
Mapa konturowa Kraju Kamczackiego, na dole nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „MutnowskijMutnowskaja Sopka”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „MutnowskijMutnowskaja Sopka”
Ziemia52°27′11″N 158°11′42″E/52,453056 158,195000
Pole fumaroli w kraterze wulkanu Mutnowskij (1993)

Geografia edytuj

Masyw wulkaniczny w południowej części półwyspu Kamczatka w Rosji[1], ok. 75–80 km na południe od Pietropawłowska Kamczackiego[2].

Złożony z czterech stratowulkanów o budowie bazaltowej[3]. Najstarsze partie pochodzą z pliocenu[1], a najmłodszy wulkan Mutnowskij IV zaczął formować się we wczesnym holocenie[3]. Osiąga maksymalną wysokość 2322 m n.p.m.[4]

Na szczycie liczne kratery[3]. Po stronie zachodniej dwa częściowo zachodzące na siebie kratery o średnicy 1,5–2 km i głębokości od 300 do 600 m, wypełnione lodem i firnem[2]. Karter północny przecina rzeka Wulkannaja, która tworzy 80-metrowy wodospad spadając do wąskiego wąwozu o stromych ścianach[2]. Niewielkie jezioro z ciepłą wodą (o średnicy 200–300 m) wypełniające południowo-zachodni krater ostygło na początku lat 60. XX w., a krater wypełnił lodowiec[1]. Po erupcji w roku 2000 lód uległ stopieniu, tworząc jezioro o średnicy 200 m, które zanikło w okresie dwóch lat od wybuchu[1]. W 2009 roku do jednego z aktywnych kraterów po raz pierwszy w historii wskoczył ubrany w specjalny kombinezon sportowiec – Walerij Rozow (1964–2017)[5].

Masyw leży w obrębie rezerwatu przyrody „Jużno-Kamczatskij”[6] i parku przyrody „Wulkany Kamczatki” (do 2010 roku na terenie parku przyrody „Jużno-Kamczatskij”)[7] – a od 1996 roku znajduje się na obszarze wpisanym na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO pod nazwą „Wulkany Kamczatki”[3].

Aktywność edytuj

Jeden z najbardziej aktywnych wulkanów południowej Kamczatki[3]. Charakteryzuje się erupcjami eksplozywnymi, lawa płynęła jedynie podczas wybuchu w 1904 roku[3]. Wulkan wybuchał przynajmniej 16 razy, a najpotężniejsza erupcja z miała miejsce w 1848 roku[1]. Kolejne wybuchy odnotowano w latach 1852–1854, 1916–1917, 1927–1928 i 1938–1939[1]. Współczesna aktywność wulkaniczna koncentruje się w północnej części wulkanu[1]. W okresach spoczynku notowana jest tam potężna aktywność fumarolowa, przy czym temperatury fumaroli sięgają 300°C[1].

Na przełomie 1960 i 1961 roku doszło do słabej erupcji freatycznej[1]. Ostatnia odnotowana erupcja miała miejsce w 2000 roku[3]. W wyniku wybuchu powstała chmura na wysokość 2,5 km oraz strumień gorącego błota, które osadziło się w kraterze północno-wschodnim[1].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j Институт вулканологии и сейсмологии ↓.
  2. a b c Семенов 2008 ↓.
  3. a b c d e f g Global Volcanism Program 2021 ↓.
  4. Siebert 2011 ↓, s. 135.
  5. Valery Rozov [online], www.redbull.com [dostęp 2022-01-09] (ros.).
  6. Уникальные природные объекты. Южно-Камчатский заказник [online], ФГБУ «Кроноцкий государственный природный биосферный заповедник» [dostęp 2022-01-09] (ros.).
  7. Природный парк «Вулканы Камчатки» ↓.

Bibliografia edytuj