Nasuf Dizdari
Nasuf Tahir bej Dizdari (ur. 1857 w Szkodrze, zm. 1940 tamże[1]) – albański publicysta, tłumacz i folklorysta. Zasłynął z wydania pieśni o Albańczyku Oso Kuce, który służył w osmańskiej straży granicznej i poległ w 1862 roku w walce z wojskami czarnogórskimi[1].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
publicysta, redaktor naczelny |
| Narodowość | |
| Rodzice |
Tahir Dizdari (ojciec) |
| Dzieci |
9 |
| Krewni i powinowaci |
Nasuf Dizdari (dziadek) |
| Odznaczenia | |
| |
Jako publicysta używał pseudonimów N.B.D., N., N. Shkodrani, N. Muhamedani; publikował w języku albańskim i francuskim[1].
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie mieszczańskiej, jego dom znajdował się w dzielnicy Parrucë[1]. Studiował w Wiedniu i Konstantynopolu[1].
Przez krótki czas pracował jako urzędnik w Lezhy, a w latach 1897-1918 pracował jako tłumacz w konsulacie austro-węgierskim w Szkodrze, jednocześnie był deputowanym do Zgromadzenia Ogólnego Imperium Osmańskiego[1]. Pracował dla czasopism Drita i Vllaznia, dla którego publikował pieśni o Karze Mahmudzie Paszy, Oso Kuce i Hamzy Kazazim[1].
Był przyjacielem Isy Boletiniego, który zginął dnia 23 stycznia 1916 roku z rąk wojsk czarnogórskich; na jego pogrzebie Dizdari wygłosił przemówienie, które wywołało poruszenie wśród Albańczyków zamieszkujących Czarnogórę[1]. W konsekwencji władze czarnogórskie rozpoczęły działalność szpiegowską nakierowaną na Dizdariego, by go ostatecznie zabić; ten jednak dzięki pomocy Halila Zybera Krasniqiego przedostał się łódką przez Bunę do Albanii, następnie do Ulcinja, a stąd statkiem przepłynął do Włoch, gdzie tymczasowo zamieszkał[1].
W latach 1923–1924 był redaktorem naczelnym tygodnika Shpresa Kombëtare[1].
Odznaczenia
edytuj23 sierpnia 1913 roku został odznaczony Orderem Świętego Sylwestra przez papieża Piusa X[1].
Życie prywatne
edytujSyn Tahira i wnuk Nasufa, uczestnika bitwy pod Spužem w 1835 roku[1].
Miał siedmiu synów (Tahira, Qemala, Hamdiję, Mit'hata, Ramiza, Envera i Njaziego) oraz dwie córki (Fatimę i Sanije)[1].