Wikipedia

Napalm Death

Napalm Death – angielska grupa muzyczna powstała w 1981 roku w Meriden w pobliżu Coventry. W początkowym okresie działalności zespół wykonywał hardcore punk. W latach późniejszych zwrócił się w stronę takich gatunków jak grindcore i death metal. W swej twórczości zespół poruszył takie zagadnienia jak nienawiść, agresja, polityka czy religia[4][1]. Z kolei wokalista Mark „Barney” Greenway oraz pozostali członkowie Napalm Death wielokrotnie wyrazili sprzeciw na temat zjawiska rasizmu i wojen[5].

Napalm Death
Ilustracja
Od lewej: Mark „Barney” Greenway, Danny Herrera (z tyłu na perkusji) i Shane Embury podczas koncertu 16 sierpnia 2007 roku
Rok założenia

1981

Pochodzenie

 Wielka Brytania (Meriden)

Gatunek

grindcore[1][2][3], death metal[1][2][3], hardcore punk[1]

Wydawnictwo

Earache Records, Sound of Burial Records, Snapper Records, Spitfire Records, Feto Records, Dream Catcher Records, Strange Fruit Records, Century Media Records

Powiązania

Anaal Nathrakh, Benediction, Extreme Noise Terror, Brujeria, Lock Up, Venomous Concept, At the Gates, The Crown, Cathedral, Godflesh, Praxis, Carcass, Doom

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Do 2009 roku zespół wydał czternaście albumów studyjnych oraz szereg kompilacji, albumów koncertowych i minialbumów. Według danych z 2003 roku wydawnictwa zespołu w samych Stanach Zjednoczonych sprzedały się w nakładzie 367 654 egzemplarzy[6]. Byli i obecni członkowie grupy utworzyli lub współtworzyli liczne zespoły i projekty poboczne, m.in. takie jak: Carcass, Godflesh, Cathedral, Defecation, Jesu, Painkiller, Brujeria czy Lock Up.

Historia

edytuj

1981–1991

edytuj
 
Od lewej: Mitch Harris i Mark „Barney” Greenway podczas koncertu 13 marca 2010

Zespół Napalm Death powstał w miejscowości Meriden w pobliżu Coventry w Wielkiej Brytanii z inicjatywy nastoletnich muzyków, wokalisty i basisty Nicholasa Bullena oraz perkusisty Milesa Ratledgea. Pierwszy skład zespołu uzupełnił gitarzysta Simon Oppenheimer. W styczniu 1982 roku do grupy dołączył Graham Robertson, który objął stanowisko basisty. 25 lipca w Atherstone Miners Club muzycy dali pierwszy koncert. W sierpniu tego samego roku Oppenheimera zastąpił Darryl Fedeski. Następnie podczas koncertu w Knowle zostały zarejestrowane pierwsze nagrania Napalm Death.

Na wydanej we wrześniu kasecie magnetofonowej zatytułowanej Halloween znalazło się dziewięć utworów. Trzy miesiące później Fedeski odszedł z zespołu, a jego obowiązki przejął Graham Robertson. Natomiast jako basista i wokalista dołączył Finbarr Quinn były członek Curfew. W październiku ukazała się druga kaseta demo zespołu pt. And, Like Sheep, We Have All Gone Astray, nagrana ponownie w Knowle. Wydawnictwo, którego okładkę przygotował Nicholas Bullen było dostępne w sprzedaży wysyłkowej. Szereg recenzji kasety ukazało się w lokalnych fanzine’ach.

1 kwietnia 1983 roku zostało wydane trzecie demo pt. Kak. 6 maja 1987 roku nakładem Earache Records ukazał się debiutancki album grupy zatytułowany Scum[3]. 16 września 1988 roku został wydany drugi album formacji pt. From Enslavement to Obliteration[3]. 1 lipca 1990 roku ukazał się kolejny (trzeci) album Harmony Corruption[3].

1991–2001

edytuj

1 i 2 grudnia 1991 roku zespół wystąpił w Hali Sportowej „Gwardia” w Koszalinie oraz w Hali Ludowej we Wrocławiu. 23 czerwca 1992 roku został wydany album Utopia Banished[3]. 2 i 3 lipca tego samego roku zespół zagrał w katowickiej Hali AWF i w poznańskiej hali Arena. 31 maja 1994 roku ukazał się album Fear, Emptiness, Despair[3]. Natomiast 22 czerwca muzycy wystąpili w warszawskim klubie Stodoła. 26 stycznia 1996 roku został wydany album Diatribes[3]. 25 marca tego samego roku zespół wystąpił w katowickim Mega Clubie. 3 czerwca 1997 roku ukazał się album Inside the Torn Apart[3]. 26 października 1998 roku został wydany album Words From the Exit Wound[3].

25 maja 2000 roku ukazała się kompilacja pt. The Complete Radio One Sessions. Na płycie zostały wydane utwory zarejestrowane dla Radio 1 / BBC[7]. 25 września tego samego roku nakładem Dream Catcher i Spitfire Records został wydany album Enemy of the Music Business[8][9]. Tytuł oznaczający „wrogowie przemysłu muzycznego” wydawnictwa wzbudził kontrowersje i spekulacje dotyczące adresata. Na łamach magazynu Terrorizer, wokalista Mark „Barney” Greenway wypowiedział się następująco:

„Najpoważniejsze problemy mieliśmy z poprzednim menedżerem. W pewnym momencie zaczęło brakować sporych ilości pieniędzy, aż obudziliśmy się, gdzieś w 1998 roku. Menedżerowi trzeba po prostu ufać, sam nie jesteś w stanie dopilnować wszystkiego, niestety sytuacja nas do tego zmusiła. Wtedy też zdaliśmy sobie sprawę, że nie odpowiada nam również praca wytwórni. Minął rok, zanim uporaliśmy się z tym wszystkimi sprawami, ale teraz mamy już nowego menedżera – Rudy’ego Reida z Absurd Management – i nową wytwórnię Dream Catcher. Wszystko znowu jest w porządku”[10].

2001–2005

edytuj
 
Mitch Harris podczas koncertu 13 marca 2010

1 sierpnia 2001 roku zespół wystąpił w poznańskim klubie Eskulap[11]. 15 października tego samego roku została wydana pierwsze DVD zespołu pt. The DVD[12]. Zestaw DVD zawiera pierwszych sześć wideoklipów nakręconych w latach: 1990 – 1997, tj. do utworu Breed to Breathe, następnie zawiera dokument Live Corruption (wydany po raz pierwszy na VHS), zarejestrowany podczas koncertu Live At Salisbury, Arts Centre, 30 June 1990, zawiera też koncert Live At Nottingham, Rock City, 14 November 1989 ponadto dwa utwory tj. Scum i You Suffer, zarejestrowane na żywo podczas Live At London Kilburn National, pochodzące z archiwalnego dokumentu BBC TV ‘Arena’ Heavy Metal Special (wykorzystane też przez BBC TV w 1989 r. w dokumencie muzycznym pt. Napalm Death. Thrash To Death)[13]. Płyta wydana nakładem skonfliktowanej wówczas z zespołem wytwórni Earache Records powstała bez jego udziału[14]. Napalm Death zarzucał wytwórni m.in. „pogoń za pieniędzmi”[15]. Jednakże w wystosowanym przez Earache oświadczeniu zaznaczono odmowę współpracy ze strony muzyków[15]. Latem 2002 roku muzycy przystąpili do prac nad kolejnym albumem studyjnym[16]. Partie perkusji zostały zarejestrowane w Parkgate Studios, natomiast pozostałe instrumenty i wokalizy w Chapel Studios[16]. Wydawnictwo zatytułowane Order of the Leech ukazało się 22 listopada tego samego roku, nakładem wytwórni muzycznej Spitfire Records[17]. Płyta ukazała się również w rozszerzonej wersji z interpretacjami utworów „Thaw” i „Terrorain” z repertuaru Septic Death[18]. W ramach promocji zespół odbył europejską trasę koncertową[19]. Występy Napalm Death poprzedzała grupa The Great Deceiver[19].

7 lipca 2003 roku ukazała się kompilacja nagrań zespołu pt. Noise For Music's Sake[20]. Na dwupłytowym wydawnictwie ukazały się utwory wydane w ramach współpracy z Earache Records oraz kompozycje zarejestrowane z Lee Dorrianemi Billem Steerem[21]. Natomiast 3 listopada został wydany album koncertowy Punishment in Capitals[22]. Wydawnictwo ukazało się na płycie CD i DVD z zapisem koncertu z 12 kwietnia 2002 roku w Londynie[22]. 23 sierpnia 2004 roku nakładem Century Media Records został wydany album Leaders Not Followers Part. II[23]. Na płycie znalazły się interpretacje utworów takich grup jak: Cryptic Slaughter, Discharge, Sepultura, Agnostic Front czy Hirax[24]. Mark „Barney” Greenway o nagraniach wypowiedział się w następujący sposób:

„brzmi podobnie do oryginalnej ‘Leaders Not Followers’, może nawet mocniej. Oczywiście, pisanie własnych kawałków jest zawsze zajebiste, ale przerabianie utworów z przeszłości, w które mocno kiedyś wierzyłeś na maksa wyolbrzymia element zabawy. Mam zresztą nadzieję, że wpływ tych metalowych/hardcore’owych/punkowych standardów na dzisiejszą scenę ekstremalną jest widoczny jak skurwysyn”[25].

Od 2005

edytuj

12 marca 2005 roku muzycy wystąpili na festiwalu Metalmania w katowickim Spodku[26]. 25 kwietnia tego samego roku został wydany album The Code Is Red... Long Live the Code[27]. Gościnnie w nagraniach wzięli udział: wokalista Hatebreed – Jamey Jasta i wokalista Dead Kennedys – Jello Biafra[28][29]. Ponadto gościnnie partie gitary basowej w utworze „Pledge Yourself To You” nagrał członek Carcass – Jeff Walker[30]. Z kolei w maju wraz z zespołami Most Precious Blood i Diecast, muzycy Napalm Death odbyli europejską trasę koncertową[27]. Latem 2006 roku w Foel Studios w Walii muzycy rozpoczęli prace nad kolejnym albumem studyjnym[31]. 14 sierpnia (początek koncertu już po północy 15 sierpnia) tego samego roku zespół wystąpił na festiwalu Hunter Fest, który odbył się w Szczytnie[32]. 27 sierpnia zmarł gitarzysta zespołu Jesse Pintado (formalnie pozostawał członkiem zespołu, choć nie występował z nim od 2004 roku, ani nie pisał nowych utworów po wydaniu płyty Order of the Leech). 18 września został wydany album Smear Campaign[33]. Nagrania zostały wyprodukowane we współpracy z producentem muzycznym Russem Russelem[33]. Gościnnie na płycie wystąpiła wokalistka Anneke van Giersbergen z holenderskiej grupy The Gathering, która zaśpiewała w utworze „In Deference”[33][34].

1 i 2 czerwca 2008 roku w ramach europejskiej trasy koncertowej zespół wystąpił w warszawskim klubie Progresja i wrocławskim W-Z[35]. Koncerty Napalm Death poprzedziła amerykańska formacja Suffocation[36]. 21 i 22 stycznia 2009 roku muzycy wystąpili w warszawskim klubie Progresja i krakowskim Lochnes[37]. Napalm Death poprzedziły następujące zespoły: szwedzki Splitter, czeski Pigsty oraz polska Antigama[38]. Natomiast 23 stycznia został wydany album studyjny Time Waits for No Slave[39]. Ślady perkusji zostały nagrane w studiu Parlour w Kettering, a gitary, gitarę basową i wokale w walijskim Foel Studios[40]. Wydawnictwo było promowane teledyskiem do tytułowego utworu. Natomiast w Stanach Zjednoczonych album uplasował się na 19. miejscu listy Top Heatseekers[41]. We wrześniu również 2009 roku ukazał się split Napalm Death i Nasum zatytułowany Live in Japan – Grind Kaijyu Attack!. Na płycie został wydany materiał zarejestrowany przez Nasum w 2004 roku podczas koncertów w Japonii[42]. W 27 lutego 2012 roku został wydany album pt. Utilitarian.

Muzycy

edytuj
 
Mark „Barney” Greenway podczas koncertu 18 lutego 2009 roku

Obecny skład zespołu

edytuj

Byli członkowie zespołu

edytuj
  • Richard „Rich Militiax Walker – śpiew
  • Lee Dorrian – śpiew (1987–1989)
  • Phil Vane – śpiew (1996–1997)
  • Simon „Si O” Ockenheinem – gitara (1981)
  • Daryl „Sid” Fideski – gitara (1982)
c.d.
  • Graham „Robbo” Robertson – gitara, gitara basowa (1982–1985)
  • Justin Broadrick – gitara (1985–1987)
  • Frank Healy – gitara (1987)
  • Bill Steer – gitara (1987–1989)
  • Jesse Pintado – gitara (1989–2004)
  • Nicholas „Nik Napalm” Bullen – gitara basowa, śpiew (1981–1987)
  • Finbar Quinn – gitara basowa (1982–1985)
  • Pete „Peanut” Shaw – gitara basowa (1985)
  • Jim Withley – gitara basowa (1987)
  • Miles „Rat” Ratledge – perkusja (1981–1986)
  • Mick Harris – perkusja (1985–1991)

Oś czasu

edytuj

Dyskografia

edytuj

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][3].

Albumy studyjne

edytuj

Minialbumy

edytuj

Albumy koncertowe

edytuj

Kompilacje

edytuj

Single

edytuj

Splity

edytuj

Dema

edytuj

Wideografia i filmografia

edytuj

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][3].

Teledyski

edytuj
 
Od lewej: Mark „Barney” Greenway i Shane Embury podczas koncertu 2 września 2007 roku
Rok Tytuł Reżyseria Album Źródło
1990 „Suffer The Children” – Harmony Corruption [45]
1992 „Mass Appeal Madness” – Death By Manipulation
„The World Keeps Turning” – Utopia Banished
1994 „Plague Rages” – Fear Emptiness Despair
1996 „Greed Killing” – Diatribes
1997 „Breed To Breathe” – Inside The Torn Apart
2004 „Morale” Futuresque Media The Code Is Red… Long Live The Code [46]
„Silence Is Deafening” Roger Johansson [47]
2006 „When All Is Said And Done” Kevin Wildt Smear Campaign [48]
2009 „Time Waits For No Slave” Tom Blyth Time Waits For No Slave [49]
2010 „On The Brink Of Extinction” Daniel Brand [50]
2012 „Analysis Paralysis” Mitch Harris Utilitarian [51]

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
2007 Spirit of Hammer Napalm Death Metal Hammer Golden Gods Awards Laur [52]
2015 Best UK Band Nominacja [53]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f Napalm Death at Metal-archives.com. metal-archives.com. [dostęp 2010-04-12]. (ang.).
  2. ↑ a b Jason Ankeny: Napalm Death Biography. allmusic.com. [dostęp 2010-04-12]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l Napalm Death at Musicmight.com. musicmight.com. [dostęp 2010-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-24)]. (ang.).
  4. ↑ Religia jest mitem. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  5. ↑ Napalm Death przeciwko rasizmowi. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  6. ↑ It’s Official: CANNIBAL CORPSE Are The Top-Selling Death Metal Band Of The SoundScan Era – Nov. 17, 2003. blabbermouth.net. [dostęp 2009-11-28]. (ang.).
  7. ↑ Napalm Death rozlicza się z przeszłością. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  8. ↑ Napalm Death: wrogowie show biznesu. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  9. ↑ Napalm Death – Enemy of the Music Business. metal-archives.com. [dostęp 2010-04-12]. (ang.).
  10. ↑ Napalm Death: poznaj swojego wroga. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  11. ↑ patronujemy: Metalfest 2001, Poznań „Eskulap” 1.08.2001. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  12. ↑ Napalm Death – The DVD. metal-archives.com. [dostęp 2010-04-12]. (ang.).
  13. ↑ Napalm Death – The DVD. Earache Records Mosh253DVD (wkładka do płyty DVD), 2001.
  14. ↑ Napalm Death przeciwni DVD. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  15. ↑ a b Earache odbijają cios Napalm Death. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  16. ↑ a b Napalm Death nagrywa. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  17. ↑ Napalm Death szybki i szalony. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  18. ↑ Nowy Napalm Death. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  19. ↑ a b The Great Deceiver na trasie z Napalm Death. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  20. ↑ Napalm Death: Szczegóły „hałaśliwej” kompilacji. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  21. ↑ Best of Napalm Death. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  22. ↑ a b DVD Napalm Death. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  23. ↑ Napalm Death w Century Media. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  24. ↑ Napalm Death: Szczegóły nowej składanki z coverami. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  25. ↑ Covery Napalm Death dopiero w przyszłym roku. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  26. ↑ Metalmania 2005: kto, gdzie i o której. pl.specialradio.ru. [dostęp 2009-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  27. ↑ a b Europejska trasa Napalm Death. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  28. ↑ Napalm Death: „Słuszna dawka hałasu”. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  29. ↑ Wokalista Hatebreed gościem Napalm Death. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  30. ↑ Jeff Walker razem z Napalm Death. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  31. ↑ Napalm Death nagrywa. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  32. ↑ Napalm Death w Polsce. nuta.pl. [dostęp 2009-02-01]. (pol.).
  33. ↑ a b c Napalm Death: Szczegóły „Kampanii”. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  34. ↑ Napalm Death i wokalistka The Gathering?. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  35. ↑ Napalm Death i Suffocation: dwa koncerty w Polsce. rockmetal.pl. [dostęp 2009-02-01]. (pol.).
  36. ↑ Suffocation i Napalm Death na koncertach w Europie. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  37. ↑ Napalm Death już dziś w Polsce. muzyka.onet.pl. [dostęp 2009-01-25]. (pol.).
  38. ↑ Napalm Death: prekursorzy grindcore’a w Warszawie i Krakowie. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  39. ↑ Napalm Death po raz piętnasty. rockmetal.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  40. ↑ Napalm Death: Szczegóły albumu. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  41. ↑ Napalm Death Billboard Charts. allmusic.com. [dostęp 2010-04-12]. (ang.).
  42. ↑ Nasum: Split-album z Napalm Death. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-04-12]. (pol.).
  43. ↑ Blabbermouth, NAPALM DEATH Frontman Isn’t Sure If MITCH HARRIS Will Tour Again With The Band [online], BLABBERMOUTH.NET, 12 czerwca 2018 [dostęp 2019-04-21].
  44. ↑ Throes of Joy in the Jaws of Defeatism - Napalm Death | Alb [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-24] (ang.).
  45. ↑ Napalm Death Videos. metalstorm.net. [dostęp 2010-04-12]. (ang.).
  46. ↑ NAPALM DEATH – Morale (OFFICIAL VIDEO) at Century Media Records Profile. youtube.com. [dostęp 2010-07-25]. (ang.).
  47. ↑ Napalm Death – „Silence Is Deafening”. mtv.com. [dostęp 2010-04-12]. (ang.).
  48. ↑ Napalm Death – „When All Is Said and Done”. mtv.com. [dostęp 2010-04-12]. (ang.).
  49. ↑ Napalm Death: NAPALM DEATH Release New Full-Length Album, Announce Massive Headlining North American Tour. www2.centurymedia.com. [dostęp 2010-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-17)]. (ang.).
  50. ↑ Napalm Death na skraju zagłady. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-06-14]. (pol.).
  51. ↑ NAPALM DEATH: ‘Analysis Paralysis’ Video Released – Feb. 29, 2012. blabbermouth.net. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  52. ↑ METAL HAMMER GOLDEN GODS AWARDS Video Diary Available. blabbermouth.net. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  53. ↑ 2015 Metal Hammer ‘Golden Gods Awards’ Winners Revealed. theprp.com. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Napalm_Death&oldid=75000986”