Neuromobilizacja
 |
Ten artykuł od 2009-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Neuromobilizacja jest terapią manualną, w której na układ nerwowy działa się bezpośrednio, na struktury tkanek nerwowych, aby usprawnić ich elastyczność. Ta metoda opiera się na zrozumieniu anatomii i fizjologii układu nerwowego oraz zdolności do precyzyjnego manipulowania nerwami w celu przywrócenia prawidłowej funkcji[1].
Terapia ta ma na celu normalizację procesów nerwowych, a przez to pełniejsze przekazywanie informacji w organizmie i usprawnienie procesów naprawczych. W niektórych przypadkach pozwala ono na natychmiastową poprawę funkcji i szybszą regenerację podrażnionych tkanek nerwowych.
Neuromobilizacja polega na napinaniu lub uruchamianiu nerwów przez odpowiednie kombinacje ustawień i trakcji, przeprowadzane podobnie jak w testach napięciowych.
Zastosowanie neurmobilizacji w praktyce klinicznej edytuj
Neuromobilizacja jest szeroko stosowana w rehabilitacji pacjentów z różnymi zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi, takimi jak zespoły cieśni nadgarstka, rwa kulszowa, zapalenie nerwu łokciowego czy uszkodzenia nerwów obwodowych[2].
Przypisy edytuj
- ↑ David S. Butler, Mark A. Jones, Mobilisation of the nervous system, wyd. Repr, Melbourne Madrid Edinburgh: Churchill Livingstone, 1992, ISBN 978-0-443-04400-7 [dostęp 2023-07-06].
- ↑ Michael O. Shacklock, Clinical neurodynamics: a new system of musculoskeletal treatment, wyd. Reprinted, Edinburgh: Elsevier Butterworth-Heinemann, 2007, ISBN 978-0-7506-5456-2 [dostęp 2023-07-06].
