Wikipedia

Niederbarnimer Eisenbahn

niefederalne przedsiębiorstwo infrastruktury kolejowej z siedzibą w Berlinie i część grupy transportowej Captrain Deutschland

Niederbarnimer Eisenbahn (oznaczenie literowe: NEB) – niemiecki przewoźnik kolejowy obsługujący regionalne połączenia na liniach niezelektryfikowanych na terenie Berlina oraz Brandenburgii. Spółka obsługuje także połączenia transgraniczne do Kostrzyna oraz Gorzowa Wielkopolskiego.

Niederbarnimer Eisenbahn AG
Logo
Ilustracja
Stadler Regio-Shuttle RS1 należący do NEB
Państwo

 Niemcy

Siedziba

Berlin

Adres

Georgenstraße 22
10117 Berlin

Data założenia

1900

Forma prawna

Aktiengesellschaft

Położenie na mapie Berlina
Mapa konturowa Berlina, w centrum znajduje się punkt z opisem „Niederbarnimer Eisenbahn AG”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Niederbarnimer Eisenbahn AG”
Ziemia52°31′10,0″N 13°23′09,9″E/52,519444 13,386083
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Pojazd NEB na stacji w Gorzowie Wielkopolskim (2019)

Spółka należy w 66,92% do przedsiębiorstwa Industriebahn-Gesellschaft Berlin GmbH, które jest własnością Captrain Deutschland oraz Berliner Hafen- und Lagerhausgesellschaft mbH. Pozostałe udziały należą do lokalnych samorządów, w tym 6% do Brandenburgii[1].

Historia edytuj

W 1900 r. lokalne samorządy Brandenburgii założyły spółkę kolejową o nazwie Reinickendorf-Liebenwalder-Groß-Schönebecker Eisenbahn AG, która od 1901 r. obsługiwała połączenia na trasie z Berlin-Wilhelmsruh do Liebenwalde oraz do Groß Schönebeck. W 1925 r. otwarto linię kolejową Industriebahn Tegel–Friedrichsfelde, która również weszła w skład tego przedsiębiorstwa. W 1927 r. zmieniono jego nazwę na Niederbarnimer Eisenbahn AG[2][3].

W 1943 r. struktura własnościowa NEB prezentowała się następująco[3]:

Po II wojnie światowej i okupacji, a później podziale Niemiec, część sieci kolejowej wchodzącej w skład NEB została rozebrana przez wojska radzieckie, większość z pozostałej części linii została natomiast w granicach NRD. Część linii znalazła się jednak w granicach RFN, stąd połączenia na liniach transgranicznych zawieszono. W 1950 r. spółkę wcielono do Deutsche Reichsbahn, która przejęła połączenia na odcinkach w granicach NRD[2][3].

Po zjednoczeniu Niemiec, cała sieć dawnej Niederbarnimer Eisenbahn została ponownie połączona. W 1993 r. ponownie uruchomione zostały połączenia towarowe na trasie między Wilhelmsruh i Basdorf. W 1998 r., po zakończeniu fuzji spółek kolejowych Niemiec Wschodnich i Zachodnich, z Deutsche Bahn wydzielona została ponownie spółka Niederbarnimer Eisenbahn. W 2000 r. NEB zakupiła linie kolejowe Karow – Basdorf oraz Wensickendorf – Schmachtenhagen. W 2004 r. NEB wygrała przetarg organizowany przez Brandenburgię na obsługę połączeń na tzw. Heidekrautbahn, tzn. na trasie z Groß Schönebeck do Berlin-Wilhelmsruh. Do obsługi pociągów powołano spółkę-córkę NEB Betriebsgesellschaft mbH. Do obsługi połączeń skierowano spalinowy zespół trakcyjny Bombardier Talent (BR 643) oraz wagony silnikowe Stadler Regio-Shuttle RS1 (BR 632)[2].

Niederbarnimer Eisenbahn startowała także w innych przetargach na obsługę połączeń na trasach niezelektryfikowanych organizowanych przez Brandenburgię i VBB, powiększając swoją sieć połączeń o trasy przebiegające przez odcinki infrastruktury nienależące do NEB. W związku z tym w latach 2005–2008 zakupiono 11 składów typu Bombardier Talent. W 2006 r. NEB przejęła od DB Regio obsługę połączenia transgranicznego Berlin-Lichtenberg – Kostrzyn[2].

W 2013 r. NEB podpisała umowę z Pesą Bydgoszcz SA na dostawę 9 spalinowych zespołów trakcyjnych z rodziny Pesa Link – 7 dwuczłonowych i 2 trójczłonowych. W 2015 r. wszystkie 9 pojazdów było gotowych, lecz homologacja została wydana przez Eisenbahn-Bundesamt(inne języki) jedynie na pojazdy w wersji dwuczłonowej[4], a termin wydania jej na pojazdy trójczłonowe był nieznany, stąd przewoźnik zdecydował się na zmianę kontraktu na 11 dwuczłonowych pojazdów[5][6]. Oficjalna prezentacja pierwszego Linka odbyła się w czerwcu 2016[7]. Pojazdy skierowano na trasę do Kostrzyna, a później także na nowo powstałe połączenie Berlina z Gorzowem Wielkopolskim. Zostało ono wprowadzone od rozkładu jazdy 2016/2017 i jest współfinansowane przez stronę polską na mocy umowy pomiędzy NEB a Przewozami Regionalnymi[8][9].

Przewozy edytuj

Niederbarnimer Eisenbahn świadczy od grudnia 2005 r. usługi przewozowe poprzez spółkę-córkę NEB Betriebsgesellschaft mbH[1]. Spółka jest członkiem Verkehrsverbund Berlin-Brandenburg, a w pociągach są honorowane bilety VBB[10]. Obsługiwane połączenia przebiegają przez teren Brandenburgii, a także łączą ten kraj związkowy z Berlinem oraz z terytorium Polski na trasie do Kostrzyna[11].

Linia Relacja Obsługa od
RB12 Berlin Ostkreuz – Berlin-Lichtenberg – Oranienburg – Löwenberg (Mark) – Templin Stadt 2015
RB25 Berlin Ostkreuz – Berlin-Lichtenberg – Ahrensfelde – Werneuchen 2014
RB26 Berlin Ostkreuz – Berlin-Lichtenberg – Strausberg – Werbig – Küstrin-Kietz – Kostrzyn – Gorzów Wielkopolski 2006
RB27 (Berlin-Gesundbrunnen –) Berlin-Karow – Basdorf – Wensickendorf – Schmachtenhagen
(Berlin-Gesundbrunnen –) Berlin-Karow – Basdorf – Klosterfelde – Groß Schönebeck		 2005
RB35 Fürstenwalde (Spree) – Bad Saarow Klinikum 2014
RB36 Königs Wusterhausen – Beeskow – Frankfurt (Oder) 2014
RB54 Berlin-Lichtenberg – Löwenberg (Mark) – Herzberg (Mark) – Rheinsberg (Mark) 2015
RB60 Eberswalde Hbf – Wriezen – Werbig – Frankfurt (Oder) 2014
RB61 Angermünde – Schwedt (Oder) 2014
RB62 Prenzlau – Angermünde – Eberswalde Hbf 2014
RB63 Eberswalde Hbf – Joachimsthal – Templin Stadt 2014

Źródło[12][11]:

Tabor edytuj

Typ Producent Lata produkcji Liczba sztuk Obsługiwane trasy Zdjęcie
BR 650 Regio-Shuttle RS1 Stadler Rail 2000 (modernizacja: 2014) 15 RB35, RB36, RB54, RB60, RB61, RB62, RB63   [13][11]
BR 643 Talent Bombardier Transportation 2000, 2005–2006 11 RB12, RB25, RB26, RB27   [13][11]
BR 632 Link Pesa 2015–2018 11 RB26   [13][5][11]

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Gesellschafterstruktur [online], NEB – Die Niederbarnimer Eisenbahn [dostęp 2019-02-26] (niem.).
  2. ↑ a b c d Historie [online], NEB – Die Niederbarnimer Eisenbahn [dostęp 2019-02-26] (niem.).
  3. ↑ a b c Erich Preuß, Die Niederbarnimer Eisenbahn – Von Berlin ins Heidekraut, Stuttgart: Transpress, 2001, ISBN 3-613-71150-8.
  4. ↑ Badania homologacyjne niemieckich Linków zakończone [online], inforail.pl [dostęp 2019-02-26] (pol.).
  5. ↑ Rząd rusza na pomoc Pesie w sfinalizowaniu kontraktu z Rosją - Strefa Biznesu kujawsko-pomorskie [online], web.archive.org, 2 kwietnia 2015 [dostęp 2019-02-26] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-02].
  6. ↑ Niemcy odebrali pierwszego Linka dla NEB | Kurier Kolejowy [online], kurier-kolejowy.pl [dostęp 2019-02-27].
  7. ↑ Ile Przewozy Regionalne płacą NEB? [online], inforail.pl [dostęp 2019-02-26] (pol.).
  8. ↑ Niemieckie Linki w Gorzowie Wielkopolskim [online], inforail.pl [dostęp 2019-02-26] (pol.).
  9. ↑ Der VBB-Tarif [online], NEB – Die Niederbarnimer Eisenbahn [dostęp 2019-02-26] (niem.).
  10. ↑ a b c d e Fahrplan. Jahr 2019 [online], NEB - Die Niederbarnimer Eisenbahn [dostęp 2019-02-26] (niem.).
  11. ↑ Linien [online], NEB – Die Niederbarnimer Eisenbahn [dostęp 2019-02-26] (niem.).
  12. ↑ a b c Fahrzeuge [online], NEB – Die Niederbarnimer Eisenbahn [dostęp 2019-02-26] (niem.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Niederbarnimer_Eisenbahn&oldid=71500240”