Nieruchomość leśna

Nieruchomość leśna – nieformalny termin stosowany w polskim systemie prawnym w oparciu o definicję lasu określoną w ustawie o lasach z 28 września 1991 roku, jako grunt:

• o zwartej powierzchni co najmniej 0,1 hektara, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub przejściowo jej pozbawiony, który jest:
  • przeznaczony do produkcji leśnej,
  • rezerwatem przyrody lub częścią parku narodowego,
  • wpisany do rejestru zabytków,
• związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywanie dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.

Zobacz też

• nieruchomość rolna

Bibliografia

• Jarosiewicz M., Nieruchomości, [w:] Prawo rolne pod red. M. Jarosiewicza i K. Kozikowskiej, Kraków 2007, s. 20.

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.