Nikołaj Zabotin

oficer wywiadu radzieckiego

Nikołaj Zabotin ps. Grant (ur. 24 kwietnia 1904 we wsi Łuczyńskie, zm. 22 października 1957 w Moskwie) – oficer Armii Czerwonej, rezydent radzieckiego wywiadu wojskowego GRU zaangażowany w tzw. szpiegostwo atomowe.

Nikołaj Zabotin
Николай Иванович Заботин
Grant
pułkownik[1] pułkownik[1]
Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1904
Łuczyńskie, Rosja

Data i miejsce śmierci

22 października 1957
Moskawa, Związek Radziecki

Przebieg służby
Lata służby

1921–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Stanowiska

attache wojskowy w Kanadzie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy

Służbę wojskową w Armii Czerwonej rozpoczął w 1921. Kontynując karierę, w latach 1932–1936 studiował w Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego[2]. W czerwcu 1943 został wysłany do Ottawy w Kanadzie jako attaché wojskowy wraz z szyfrantem Igorem Guzenko[3]. Kierował siatką zajmującą się szpiegostwem atomowym. Rozwój i skuteczność w działaniu kierowaniej przez Zubotina siatki, spowodowała, że został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru[4]. Pozyskał do współpracy z radzieckim wywiadem m.in. fizyka Alana Nunna Maya.

Działalność siatki szpiegowskiej kierowanej przez płka Zabotina ujawnił po dezercji we wrześniu 1945 Igor Guzenko. Kanadyjskie władze bezpieczeństwa zamierzały aresztować Zabotina, ale udało mu się zbiec do Nowego Jorku, gdzie w grudniu 1945 wszedł na radziecki statek Aleksandrow. Według pogłosek krążących na Zachodzie, popełnił samobójstwo lub został skazany na karę śmierci, w rzeczywistości po powrocie do Związku Radzieckiego został zesłany do obozu pracy na Syberii. Z obozu został zwolniony w 1953[5][4].

Nikołaj Zabotin żonaty był dwukrotnie. Pierwsze małżeństwo zakończyło się rozwodem. Po zawarciu drugiego, wyjechał z Moskwy i zamieszkał na prowincji[5].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Wołoszański 1998 ↓, s. 28.
  2. Knight 2007 ↓, s. 39.
  3. Knight 2007 ↓, s. 26,27.
  4. a b Boyd 2010 ↓, s. 262.
  5. a b Knight 2007 ↓, s. 104.

Bibliografia

edytuj