Nikołaj Zinowjew (ur. 5 września?/17 września 1839 w Jarosławiu[1], zm. 15 marca?/28 marca 1917) – rosyjski polityk, wiceminister spraw wewnętrznych Imperium Rosyjskiego w latach 1902–1903.

Nikołaj Zinowjew
Ilustracja
ok. 1901
Data i miejsce urodzenia

17 września 1839
Jarosław

Data śmierci

28 marca 1917

gubernator piotrkowski
Okres

od 16 lutego 1884
do 5 lutego 1887

Poprzednik

Iwan Kachanow

Następca

Aleksandr Komarow

gubernator suwalski
Okres

od 16 września 1882
do 16 lutego 1884

Poprzednik

Siergiej Gołowin

Następca

Jewgienij Subbotkin

Odznaczenia
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Krzyż Wielki Order Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Order Królewski Korony (Prusy) Order Lwa i Słońca (Persja) dla obcokrajowców Order Krzyża Takowy I klasy (Serbia)

Życiorys

edytuj

Ojciec – Aleksiej Zinowjewicz Zinowjew (16 lutego 1801–26 lutego 1884) pochodził ze stanu mieszczańskiego, był radcą tłumaczem, autorem wielu prac z dziedziny historii literatury oraz historii antycznej. Był także m.in. profesorem w Liceum Demidowskiego w Jarosławiu (1830–1846)[2].

Absolwent Łazariewskiego Instytutu Języków Wschodnich (1848–1853), (prawo otrzymania XII rangi przy podejmowaniu pracy w służbie państwowej) oraz Konstantynowskiego Instytutu Mierniczego w Moskwie (1856)[1]. W 1869 został członkiem Komisji ds. Włościańskich. Następnie w 1881 mianowany gubernatorem suwalskim, pełnił ten urząd przez dwa lata, po czym został przeniesiony na analogiczne stanowisko w guberni piotrkowskiej. Był konserwatystą i zwolennikiem rosyjskiego nacjonalizmu, w swojej działalności realizował koncepcje generał-gubernatora warszawskiego Josifa Hurki w zakresie ograniczania napływu robotników i specjalistów do guberni piotrkowskiej. W latach 1887–1893 był gubernatorem tulskim, zaś od 1893 do 1902 – mohylewskim. Następnie przez rok piastował stanowisko wiceministra spraw wewnętrznych[3].

Uzyskał rangę rzeczywistego radcy stanu, zasiadał w Radzie Państwa[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b Nikołaj Aleksjewicz Zinowjew, [w:] A. Górak, J. Kozłowski, K. Latawiec, Słownik biograficzny gubernatorów i wicegubernatorów w Królestwie Polskim (1867–1918), Lublin 2014, s. 404.
  2. Nikołaj Aleksjewicz Zinowjew, [w:] A. Górak, J. Kozłowski, K. Latawiec, Słownik biograficzny gubernatorów i wicegubernatorów w Królestwie Polskim (1867–1918), Lublin 2014, s. 405.
  3. a b J. Kukulski, Sto lat Rosji w Królestwie Polskim (1815–1915), Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, Piotrków Trybunalski 2005, s. 379.