Nikodem Kujawa
Nikodem Kujawa (ur. 17 sierpnia 1898 w Głuchowie, zm. 18 marca 1920 pod wsią Putyłowicze w gminie Łuhyny) – żołnierz armii niemieckiej i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 szeregowiec
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 sierpnia 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 marca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
154 pułk piechoty (Armia Cesarstwa Niemieckiego) |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 17 sierpnia 1898 w Głuchowie, w rodzinie Józefa i Marianny z Wawrzyniaków. Szkołę powszechną ukończył w Komornikach. W 1913 roku został wcielony do armii niemieckiej, w której służył (do 1918 roku) w szeregach 11 kompanii 154 pułku piechoty[1].
Od 24 lutego 1919 roku w Wojsku Polskim[2]. Jako szeregowiec służył w 3. kompanii kartaczowej 50 pułku piechoty Strzelców Kresowych[3]. Uczestniczył w wojnie z bolszewicką Rosją. Poległ trafiony pociskiem karabinowym w głowę podczas walk pod wsią Putyłowicze, kiedy jako dowódca obsługi karabinu maszynowego utrzymał swoje stanowisko pod silnym ogniem artylerii nieprzyjaciela, wspieranego pociągiem pancernym i jego oddziałem wypadowym. Śmiertelny postrzał otrzymał podczas zmiany stanowiska.
Rozkazem nr 36 3 Armii z 17 października 1920 odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2]. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.2971 z 13 maja 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 23 z dnia 11 czerwca 1921 r.)[4]. Miejsce jego spoczynku pozostaje nieznane. Nikodem Kujawa nie zdążył założyć rodziny[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[5] nr 2149 (106)[a]
Uwagi edytuj
- ↑ Józef Kujawa w wypełnionym 16 kwietnia 1934 kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militari, w rubryce 2 „jaki numer orderu wybity na lewej stronie krzyża” wpisał „Nr 106”. Numer ten został na kwestionariuszu przekreślony, a u góry wpisany numer krzyża „2149”[6]. Numer „106” jest numerem legitymacji wystawionej przez Dowództwo 3 Armii[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 81.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 5.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 23 z 11 VI 1921, s. 1035.
- ↑ Sosialuk 1929 ↓, s. 26.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
Bibliografia edytuj
- Kujawa Nikodem. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.65-5728 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-31].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Piotr Sosialuk: Zarys historii wojennej 50-go pułku Strzelców Kresowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-01-20].