Nisan Slomianski (hebr. ניסן סלומינסקי lub ניסן סלומיאנסקי, ang. Nissan Slomiansky, ur. 10 stycznia 1946 w Ramat Ganie) – izraelski polityk, fizyk, rabin i działacz Gusz Emunim. Wieloletni poseł w Knesecie z ramienia Narodowej Partii Religijnej (Mafdal) i Żydowskiego Domu, a także przewodniczący Samorządu Lokalnego Elkana w latach 1977–1998 i działacz osadniczej Rady Jesza. Członek zarządu Keren Kajemet le-Jisra’el[1].

Nisan Slomianski
‏ניסן סלומינסקי‎
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1946
Ramat Gan, Mandat Palestyny

Poseł do Knesetu
Okres

od 12 maja 1997
do 7 czerwca 1999

Przynależność polityczna

Narodowa Partia Religijna

Okres

od 17 lutego 2003
do 24 lutego 2009

Przynależność polityczna

Narodowa Partia Religijna, Żydowski Dom

Okres

od 5 lutego 2013
do 30 kwietnia 2019

Przynależność polityczna

Żydowski Dom

Przewodniczący Samorządu Lokalnego Elkana
Okres

od 1977
do 1998

Życiorys

edytuj

Urodził się 10 stycznia 1946 roku w Ramat Gan, wówczas w Mandacie Palestyny. W ramach wykształcenia średniego ukończył jesziwę ruchu Bene Akiwa w Nechalim. W jesziwie hesder Kerem w Jawnem otrzymał smichę rabinacką. Naukę w jesziwie łączył ze służbą wojskową w jednostce spadochronowej Brygady Nachal. Służbę skończył w stopniu porucznika. Na Uniwersytecie Bar-Ilana otrzymał tytuł licencjata z fizyki oraz otrzymał uprawnienia nauczycielskie z judaizmu. Na tym samym uniwersytecie obronił tytuł magistra z fizyki. Na Uniwersytecie Telawiwskim obronił tytuł magistra prawa z prawa hebrajskiego[1][2].

Był także jednym z założycieli narodowo-religijnego, osadniczego ruchu Gusz Emunim. Działając w jego strukturach założył osiedle Elkana, w którym pełnił funkcję przewodniczącego samorządu lokalnego od 1977 roku do 1998 roku. W tym okresie przyczynił się do rozwoju kompleksu edukacyjnego w osiedlu, który składa się z przedszkoli, szkół religijnych i szkół dla dziewcząt, w których wykłada do dzisiaj[1][2].

Zaangażowany był także w działalność samorządowej organizacji osadników o nazwie Rada Jesza. W pierwszej połowie lat 90. XX wieku organizował debaty i kampanie społeczne przeciwko zainicjowanym przez Icchaka Rabina porozumieniom z Oslo[1][2].

Działalność polityczna

edytuj

Czternasty Kneset

edytuj
Osobny artykuł: Czternasty Kneset.

W 1997 roku zajął miejsce zmarłego posła Mafdalu – Awrahama Szterna. W trakcie kadencji przewodniczył podkomisji ds. administracji cywilnej, był członkiem komisji: polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; petycji społecznych; kontroli państwa; jakości środowiska i spraw wewnętrznych[1][2].

Szesnasty Kneset

edytuj
Osobny artykuł: Szesnasty Kneset.

Do Knesetu dostał się z listy Mafdalu. W trakcie tej kadencji zasiadał w nadzwyczajnej komisji: ds. problemu pracowników zagranicznych; zwalczania niepłacenia podatków i alkoholizmu; komisji śledczej ds. przemocy w sporcie oraz w komisjach: legislacji, prawa i sprawiedliwości; jakości środowiska i spraw wewnętrznych; mianowania sędziów religijnych[1].

Siedemnasty Kneset

edytuj
Osobny artykuł: Siedemnasty Kneset.

Był posłem ze wspólnej listy Narodowej Partii Religijnej-Unii Narodowej. Zasiadał w komisjach: legislacji, prawa i sprawiedliwości; finansów; mianowania sędziów religijnych i specjalnej komisji ds. zwalczania niepłacenia podatków i alkoholizmu[2]. Był członkiem parlamentarnych lobby ds. rolnictwa; Judei, Samarii i Gazy; osób, które przeżyły Holocaust; Jerozolimy[1].

W 2009 roku nie dostał się do Knesetu, ponieważ Żydowski Dom wprowadził do parlamentu trzech posłów. Mimo to wciąż brał udział w pracach komisji ds. finansów, a także brał udział w konsultacjach różnych organizacji i grup religijnych[2].

Dziewiętnasty Kneset

edytuj
Osobny artykuł: Dziewiętnasty Kneset.

W trakcie kadencji brał udział w pracach połączonej komisji ds. budżetu na obronność i ds. budżetu Knesetu. Był przewodniczącym komisji finansów i członkiem parlamentarnego lobby ds. wzmacniania narodu żydowskiego[1].

Dwudziesty Kneset

edytuj
Osobny artykuł: Dwudziesty Kneset.

W tej kadencji przewodniczył komisji: finansów; porządkowej; polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; legislacji, prawa i sprawiedliwości. Był też członkiem parlamentarnych lobby ds. wzmacniania narodu żydowskiego; Ziemi Izraela; powrotu żołnierzy do domu[1].

W styczniu 2019 roku wycofał się z aktywnego uczestnictwa w życiu politycznym. Stwierdził jednak, że pozostanie w Żydowskim Domu, aby pracować na rzecz partii[3]. Mimo to, otrzymał 41. miejsce (przedostatnie) na liście Zjednoczonej Prawicy na wrześniowe wybory w 2019 roku[4].

Praca legislacyjna

edytuj

W trakcie swojej kariery politycznej brał udział w pracach nad:

  • Prawem edukacji prawniczej i opieki prawnej. Wzmocnienie praw i pozycji osób uprzywilejowanych w Państwie Izrael,
  • ustanowieniem kary za rzucanie kamieniami, która nie może być mniejsza niż jedna piąta maksymalnej kary za przestępstwo,
  • nowelizacją Prawa o ubezpieczeniach społecznych. Wprowadzenie zapisu o odmowie emerytury rodzicom dziecka, które zostało skazane za rzucanie kamieniami lub inne przestępstwo wymierzone w bezpieczeństwo,
  • Prawem o terroryzmie. Wprowadzenie wysokich kar dla terrorystów i osób będących członkami organizacji terrorystycznych, a także dla osób popierających takie organizacje,
  • Prawem odwołania. Kneset może odwołać głosami 90 posłów (w tym 10 nie może być członkami partii będących w koalicji rządzącej) ze stanowiska parlamentarzysty posła, który nawołuje do rasizmu lub wspiera walkę zbrojną przeciw Izraelowi,
  • Prawem o organizacjach non profit. Zobowiązanie organizacji chroniących prawa człowieka, które otrzymują środki finansowe z zagranicy, do oświadczenia tego i ujawnienia źródeł finansowania,
  • Prawem regulacji. Prawo regulujące status domów osadników w Judei i Samarii powstałych na prywatnej ziemi[5].

Życie prywatne

edytuj

Jest żonaty i ma piątkę dzieci[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i Kneset, ניסן סלומינסקי [online] [dostęp 2019-08-02].
  2. a b c d e f g Kneset, Nissan Slomiansky [online] [dostęp 2019-08-02].
  3. Moran Azulaj, ח"כ ניסן סלומינסקי פורש מהחיים הפוליטיים, „Jedi’ot Acharonot”, 17 stycznia 2019 [dostęp 2019-08-02].
  4. ועדת הבחירות המרכזית לכנסת, הימין המאוחד הבית היהודי – האיחוד הלאומי – הימין החדש [online] [dostęp 2019-08-02].
  5. הבית היהודי, מהנעשה במפלגה- ניסן סלומינסקי [online] [dostęp 2019-08-02].

Linki zewnętrzne

edytuj