Niszczyciele typu Wickes
Niszczyciele typu Wickes – amerykańskie niszczyciele z okresu I i II wojny światowej. Budowa okrętów serii rozpoczęła się podczas I wojny światowej, jednak większość z nich weszła do służby tuż po jej zakończeniu. Łącznie zbudowano 111 okrętów. Liczne jednostki tego typu po wycofaniu ze służby w US Navy były przekazywane do marynarek wojennych państw sojuszników Stanów Zjednoczonych.
| |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Wejście do służby |
1918 |
| Zbudowane okręty |
111 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 1150 t |
| Długość |
95,8 m |
| Szerokość |
9,43 m |
| Zanurzenie |
2,7 m |
| Napęd |
2 turbiny parowe o mocy 24 000 KM napędzające dwie śruby |
| Prędkość |
35 węzłów |
| Załoga |
100 |
| Uzbrojenie |
4 działa 102 mm |
Historia edytuj
W związku z wybuchem I wojny światowej Stany Zjednoczone były zmuszone do wzmocnienia swojej marynarki wojennej. 29 sierpnia 1916 Kongres Stanów Zjednoczonych zatwierdził program rozbudowy US Navy tak, aby mogła ona w pełni zabezpieczyć zarówno zachodnie, jak i wschodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych. Program zakładał m.in. budowę 50 niszczycieli nowego typu, które miały osiągać prędkość 35 węzłów. Z powodu wzrostu zagrożenia ze strony niemieckich okrętów podwodnych, ostatecznie podjęto decyzję o budowie 111 okrętów tego typu.
Budowa pierwszego okrętu typu USS "Wickes" rozpoczęła się 26 czerwca 1917 w stoczni Bath Iron Works. Wodowanie okrętu miało miejsce 25 czerwca 1918, wejście do służby 31 lipca 1918.
Po wybuchu II wojny światowej niszczyciele typu Wickes były przekazywane sojuszniczym marynarkom wojennym. W 1940 część z nich zostało przekazanych Royal Navy w ramach porozumienia "niszczyciele za bazy".
Linki zewnętrzne edytuj
- www.microworks.net (ang.)