Marynarka Wojenna Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich

część sił zbrojnych ZSRR

Marynarka Wojenna Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ros. Военно-морской флот СССР) do 1937 roku Siły Morskie Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej ZSRR (ros. Морские силы Рабоче-Крестьянской Красной Армии СССР) lub Marynarka Wojenna Sił RKKA ZSRR (ros. Военно-Морские Силы РККА СССР) – jeden z rodzajów Sił Zbrojnych Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Marynarka Wojenna Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
Godło
Państwo

 ZSRR

Data utworzenia

1918

Data likwidacji

14 lutego 1992

Proporzec

Liczebność

467 000 ludzi (1984)
1 053 jednostki pływające (1990)

Najwyższe dowództwa
Cywilne

Ludowy Komisariat Marynarki Wojennej ZSRR → Ministerstwo Obrony ZSRR

Żołnierze piechoty morskiej ZSRR z banderą wojenną w Port Arthur

Historia

edytuj

Flota Czerwona

edytuj

Poprzednikiem Marynarki Wojennej ZSRR była Flota Czerwona, powstała po rewolucji październikowej na skutek przejęcia większości okrętów Marynarki Wojennej Rosji przez nowe władze bolszewickie, które w toku wojny domowej objęły ostatecznie władzę w Rosji. Marynarze, zwłaszcza Floty Bałtyckiej, aktywnie wspierali dojście bolszewików do władzy, czego symbolicznym wyrazem stał się udział krążownika „Aurora” w wybuchu rewolucji w Piotrogrodzie. Utworzona została następnie Robotniczo-Chłopska Flota Czerwona (Rabocze-kriestjanskj Krasnyj Fłot, RKKF), podlegająca bezpośrednio Ludowemu Komisarzowi ds. wojskowych i morskich, obok Armii Czerwonej (RKKA)[1]. W marcu 1924 roku marynarka wojenna została podporządkowana Armii Czerwonej (RKKA), jako Siły Morskie Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (Wojenno-morskije siły RKKA)[1]. Od lipca 1926 roku funkcje dowództwa marynarki pełnił II (morski) oddział sztabu RKKA[1].

Marynarka Wojenna ZSRR

edytuj

Powstała na mocy Postanowienia Centralnego Komitetu Wykonawczego i Rady Komisarzy Ludowych z 30 grudnia 1937, powołującego ogólnozwiązkowy Ludowy Komisariat Marynarki Wojennej ZSRR. Przekazano mu wojskowe siły morskie Armii Czerwonej, dotychczas pozostające w podporządkowaniu Ludowemu Komisariatowi Obrony[2]. Początkowo stosowano wobec niej zamiennie nazwę Robotniczo-Chłopska Marynarka Wojenna[3].

Istniała do rozpadu ZSRR w grudniu 1991. Jej struktury zostały w dużym stopniu przejęte przez siły zbrojne państw – byłych republik radzieckich, tworząc m.in. Marynarkę Wojenną Federacji Rosyjskiej i Marynarkę Wojenną Ukrainy[4].

Insygnia

edytuj

Proporce

edytuj

Bandery jednostek straży granicznej i ministerstwa spraw wewnętrznych

edytuj

Dowództwo

edytuj

Marynarką Wojenną ZSRR dowodził minister Marynarki Wojennej (ludowy komisarz), następnie naczelny dowódca (głównodowodzący), będący zastępcą ministra obrony ZSRR

edytuj

Siedziba dowódcy Marynarki Wojennej mieściła się w Moskwie.

Podporządkowany mu był Główny Sztab Marynarki Wojennej i Zarządy Marynarki Wojennej.

edytuj

I zastępca dowódcy Marynarki Wojennej ds. ogólnych:

Szef Sztabu Głównego Marynarki Wojennej – I zastępca dowódcy Marynarki Wojennej

edytuj

Szef Zarządu Wyszkolenia Bojowego – zastępca dowódcy Marynarki Wojennej

edytuj

Dowódca Lotnictwa Marynarki Wojennej

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Aleksiej Skworcow: Kriejsier «Awrora» i jejo «sisterszypy» «Diana» i «Pałłada». «Fłag podniat′!». Moskwa: Jauza / EKSMO / Gangut, 2016, s. 232. ISBN 978-5-699-88643-2. (ros.).
  2. ПРИКАЗ НАРОДНОГО КОМИССАРА ОБОРОНЫ СОЮЗА ССР С объявлением постановления ЦИК и СНК СССР «Об образовании народного комиссариата военно-морского флота СССР». [dostęp 2016-05-14]. (ros.).
  3. Rozporządzenie Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 3 stycznia 1939.
  4. Władimir Kuzin, Władisław Nikolski, Военно-Морской флот СССР 1945-1991. Petersburg 1996, Wydawnictwo Istoriczeskoje Morskoje Obszczestwo, UDK 623.823.1. Stron 653.
  5. N. Pietrow, K. Skorkin: Кто руководил НКВД. 1934-1941.
  6. a b B. Potyrała, W. Szlufik: Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940–1991. Częstochowa: Wyd. WSP, 2001. ISBN 83-7098-662-5.