Noc poślubna w biały dzień

film z 1982 roku

Noc poślubna w biały dzień – polski dramat obyczajowy z 1982 roku w reż. Jerzego Gruzy.

Noc poślubna w biały dzień
Gatunek

dramat obyczajowy

Rok produkcji

1982

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

73 minuty

Reżyseria

Jerzy Gruza

Scenariusz

Jerzy Gruza

Główne role

Wiesław Gołas,
Jan Nowicki

Muzyka

Marek Jackowski
(w wykonaniu zespołu Maanam)

Zdjęcia

Andrzej J. Jaroszewicz

Scenografia

Zdzisław Staszewski

Kostiumy

Barbara Tańska

Montaż

Krzysztof Osiecki, Ewa Szulc

Produkcja

ZF Perspektywa

Opis fabuły

edytuj

Grupa czterech geometrów przybywa do położonego na uboczu gospodarstwa rolnika Biernackiego. Aby uzyskać życzliwe przyjęcie gospodarza okłamują go, że dokonują pomiarów pod budowę ośrodka rekreacyjnego z czym związane będzie jego przymusowe wysiedlenie. Podstęp się udaje, chłop nie odmawia im niczego aby tylko inaczej wyrysowali plany. Jednak w nocy, podczas noclegu w stodole jeden z mierniczych znajduje broń z czasów wojny. Przybysze w zamian za milczenie żądają dużej sumy pieniędzy. Biernacki nie ma tyle, ani nic cennego na gospodarstwie. Ma jednak ładną córkę Małgosię, którą szef zespołu geometrów Magister postanawia wydać za najmłodszego z nich – Chudego. Widzi, że obydwoje od pierwszego wejrzenia „mają się ku sobie”. Szybko zorganizowane zostaje wesele, bez księdza i tylko z udziałem geometrów, Biernackiego i panny młodej. Na wpół prześmiewcze, na wpół poważne, kończy się pijaństwem mierniczych, z których dwóch gwałci Małgosię. Rozwścieczony i zrozpaczony Biernacki podpala gospodarstwo, a wszyscy czterej geometrzy uciekają, nie wiedząc, że wcześniej gospodarz dolał do weselnego bimbru metanol. Powoli zaczynają tracić wzrok i w końcu padają martwi. Jedynie pan młody, który miał najsłabszą głowę do alkoholu i wypił najmniej, na widok dymu z płonących zabudowań postanawia wbrew wszystkiemu wracać. Jego uczucie do Małgosi w końcu zwycięża w nim wszystko. W ostatniej scenie filmu, ciężarna Małgosia próbuje opisać niewidomemu mężowi (Chudemu) morze nad którym się znajdują i które obydwoje zawsze chcieli zobaczyć.

i inni.

Muzyka

edytuj

Na ścieżkę dźwiękową filmu składają się utwory polskiej grupy rockowej lat 80. Maanam:

  1. Espana forever
  2. O! Nie rób tyle hałasu
  3. Paranoja

Bibliografia

edytuj
  • Konrad J. Zarębski. Kronika. „Kino”. Nr 2(446), s. 2–3, luty 1997. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. ISSN 0023-1673. 

Linki zewnętrzne

edytuj