Nurzaniec błotny

Nurzaniec błotny
	Pelodytes punctatus
	(Daudin, 1802)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Podrząd	Mesobatrachia
Rodzina	nurzańcowate
Rodzaj	Pelodytes
Gatunek	nurzaniec błotny
Synonimy
	Rana punctata Daudin, 1802; Rana plicata Daudin, 1802; Rana daudini Merrem, 1820; Bombinator plicatus — Fitzinger, 1826; Ostetricans punctatus — Dugès, 1834; Alytes punctatus — Tschudi, 1838; Cystignathus punctatus — Bonaparte, 1838; Pelodytes punctatus — Bonaparte, 1838; Pelodytes plicatus — Duméril & Bibron, 1841; Pelodytes daudini — Boscá, 1880; Pelodytes hespericus Díaz-Rodríguez et al., 2017; Pelodytes punctatus punctatus — Speybroeck et al., 2020; Pelodytes punctatus hespericus — Speybroeck et al., 2020;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nurzaniec błotny (Pelodytes punctatus) – gatunek płaza bezogonowego z rodziny nurzańcowatych (Pelodytidae).

Występowanie

Zachodnia Europa – Hiszpania, Francja i skrajnie północno-zachodnie Włochy^[1]^[2]. Stwierdzenia z Belgii okazały się błędne^[1]. Włączana dawniej do tego gatunku populacja z Portugalii została przypisana do opisanego w 2017 roku odrębnego gatunku – Pelodytes atlanticus^[2].

Żyje na lądzie, na wilgotnych łąkach, wrzosowiskach oraz wśród zarośli w dolinach rzek. Występuje na terenach nizinnych. Nie potrafi zagrzebywać się w ziemi.

Opis

Osiąga długość około 5 cm. Ciało jest krępe głowa płaska, skóra pokryta brodawkami. Źrenice oczu szparkowate, pionowo ustawione. Rezonatory bardzo słabo rozwinięte, niewidoczne na zewnątrz. Brak modzeli podeszwowych. U samców w okresie godowym występują jedynie niewielkie, ciemno ubarwione, modzele godowe na 2 pierwszych palcach przednich kończyn, na przedramieniu i ramieniu oraz na brzuchu w okolicy mostka. Ubarwienie grzbietu bardzo zmienne, zazwyczaj szare, brązowe lub oliwkowe z zielonkawymi, nieregularnymi plamami. Brzuch biały.

Odżywianie

Głównie owady i dżdżownice.

Rozród

Na czas godów wchodzi do wody. Odbywają się one wiosną, w silnie zarośniętych, niewielkich, stojących zbiornikach. Na południowym obszarze występowania ma miejsce druga pora godowa przypadająca jesienią. Głos samców jest bardzo słaby. Skrzek w ilości od 1000 do 1600 jaj składany jest w postaci krótkiego, grubego, pojedynczego rulonu mocowanego do roślin wodnych^[3]. Kijanki osiągają zwykle 3, maksymalnie 6 cm długości.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Darrel R.D.R. Frost Darrel R.D.R., Pelodytes punctatus (Daudin, 1802), [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online], American Museum of Natural History, New York, USA [dostęp 2024-07-13] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Pelodytes punctatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Václav Laňka, Zbyšek Vít: Płazy i gady. Wyd. 2. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", 1993, s. 64. ISBN 83-7066-359-1. (pol.).

[asw-1] Darrel R.D.R. Frost Darrel R.D.R., Pelodytes punctatus (Daudin, 1802), [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online], American Museum of Natural History, New York, USA [dostęp 2024-07-13] (ang.).

[iucn-2] Pelodytes punctatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[3] Václav Laňka, Zbyšek Vít: Płazy i gady. Wyd. 2. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", 1993, s. 64. ISBN 83-7066-359-1. (pol.).

[1]

[2]

[3]