Obiektyw portretowy Dallmeyera
Obiektyw portretowy Dallmeyera (ang. Dallmeyer patent portrait lens) – obiektyw fotograficzny opracowany w 1866 przez Johna Dallmeyera będący odmianą obiektywu Petzvala, który został zaprojektowany w 1840 przez Józsefa Petzvala[1][2].
Obiektyw Petzvala zbudowany jest z dwóch dubletów, soczewki składające się na poszczególne dublety muszą być wykonane z innego szkła optycznego, przy czym mogą one być umieszczone w kolejności AB-BA lub BA-AB[1]. Petzval, projektując swój obiektyw, wybrał układ kron/flint-flint/kron, ale w praktyce także odwrotny układ soczewek dawał identyczne wyniki[1]. W 1866 John Henry Dallmeyer wykorzystał tę własność obiektywu Petzvala, patentując (patent brytyjski 2502/66, patent amerykański 65.729) obiektyw z odwrotnym układem soczewek[1][2].
Tak zaprojektowany obiektyw miał w praktyce takie same osiągi optyczne jak obiektyw Petzvala, w tym taki sam otwór względny wynoszący ok. f/3,7[1][2]. W opisie patentowym Dallmeyer zasugerował, że zmieniając separację elementów tylnego dubletu, do obiektywu można wprowadzić efekt zmiękczający (soft focus) i niektóre z produkowanych w późniejszym czasie obiektywów Dallmeyera miały mechanizm na to pozwalający[3]. Produkowane przez Dallmeyera obiektywy miały znakomitą reputację i bardzo wysokie jak na ówczesne czasy osiągi optyczne[2].
W 1870 H. F. A. Zincke-Sommer wyprodukował obiektyw Dallmeyera o większym otworze względnym wynoszącym f/2,37[4].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Rudolf Kingslake: A History of the Photographic Lens. Academic Press, 1989. ISBN 0-12-408640-3.
- Focal Encyclopedia of Photography. Michael R. Peres (red.). Focal Press, 2007. ISBN 0-240-80740-5.