Objaw Chapmana

zaburzenie przewodnictwa śródkomorowego

Objaw Chapmana – obserwowane w EKG zaburzenie przewodnictwa śródkomorowego pod postacią zazębienia części wstępującej załamka R, mogące wskazywać na przebyty zawał mięśnia sercowego u pacjentów z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB).

Schematyczne przedstawienie objawu Chapmana w zapisie EKG bloku lewej odnogi pęczka Hisa[1]

Historia edytuj

Objaw Chapmana został po raz pierwszy opisany w 1957 roku przez amerykańskich kardiologów Myrona Chapmana i Mortona Pearce’a w bloku lewej odnogi pęczka Hisa[2].

Definicja edytuj

Objaw Chapmana jest to zazębienie na ramieniu wstępującym załamka R o czasie trwania nie mniejszym niż 40 milisekund występujące przynajmniej w jednym z odprowadzeń I, aVL, V5 i V6[1][3].

Zastosowanie edytuj

Objaw Chapmana świadczy o przebytym zawale mięśnia sercowego u pacjentów z obecnym w zapisie elektrokardiograficznym blokiem lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB)[1][3]. Objaw Chapmana charakteryzuje się małą czułością i dużą swoistością[4]. U pacjentów z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa swoistość objawu wynosi ponad 90%[4].

Przypisy edytuj

  1. a b c Dariusz Kozłowski, Krzysztof Łucki, Elektrokardiografia w schematach (część 4) – ostre zespoły wieńcowe, „Geriatria”, 4, 2010, s. 60–67 [zarchiwizowane z adresu 2018-08-26].
  2. Myron G. Chapman, Morton Lee Pearce, Electrocardiographic Diagnosis of Myocardial Infarction in the Presence of Left Bundle-Branch Block, „Circulation”, 16 (4), 1957, s. 558–571, DOI10.1161/01.CIR.16.4.558 (ang.).
  3. a b Rafał Baranowski i inni, Zalecenia dotyczące stosowania rozpoznań elektrokardiograficznych, „Kardiologia Polska”, 68 (supl. IV), 2010, s. 335–390 [zarchiwizowane z adresu 2020-06-21].
  4. a b M.E. Hands i inni, Electrocardiographic diagnosis of myocardial infarction in the presence of complete left bundle branch block, „American Heart Journal”, 116 (1 Pt 1), 1988, s. 23–31, DOI10.1016/0002-8703(88)90245-1, PMID3394629 (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj