Oblężenie Tyrnowa

Podboje Turcji Osmańskiej
	Didymotyka – Adrianopol – Marica – Dubravnica – Bileća – Plocznik – Kosowe Pole (1389) – Rowina – Tyrnowo (1393) – Nikopolis – Ankara – Powstanie w Bułgarii (1403) – Gallipoli – Siedmiogród (1438) – Jałomica (1442) – Warna – Kosowe Pole (1448) – Albulena (1457) – Serbia (1458) – Konstantynopol – Belgrad – Târgovişte (1462) – Kruja (1466) – Başkent – Vaslui (1475) – Valea Albă (1476) – Chlebowe Pole – Krbavsko Polje – Sapienza – Czałdyran – Mardż Dabik – Ar-Rajdanijja – Rodos – Mohacz – Wiedeń – Preveza – Dżerba (1560) – Malta – Cypr – Famagusta – Lepanto

Wojny bułgarsko-tureckie
	Didymotyka (1352) - Ihtiman (1355) - Sofia (1385) - Tyrnowo (1393) - Powstanie w Bułgarii (1403) - Tyrnowo (1598)

	Oblężenie Tyrnowa
	Oblężenie Tyrnowa
	; pomnik patriarchy Eutymiusza
Czas	kwiecień - lipiec 1393
Miejsce	Tyrnowo, Bułgaria
Terytorium	Bułgaria
Wynik	zwycięstwo wojsk tureckich
	Strony konfliktu
Bułgaria	Imperium Osmańskie
	Dowódcy
patriarcha Eutymiusz	Sulejman Czelebi
	Siły
nieznane	nieznane
	Straty
wysokie	wysokie
	Położenie na mapie Bułgarii miejsce bitwy
	43°04′59,8800″N 25°39′00,0000″E/43,083300 25,650000

Oblężenie Tyrnowa – oblężenie, które miało miejsce w roku 1393.

W roku 1389 Turcy pokonali Serbów na Kosowym Polu i zajęli Serbię. Następnym ich celem stała się Bułgaria. Wiosną 1393 r. armia turecka dowodzona przez Sulejmana Czelebiego przekroczyła Starą Płaninę i podeszła pod stolicę Tyrnowo. Obroną miasta dowodził patriarcha Eutymiusz. Oblężenie rozpoczęło się w kwietniu 1393 r. i trwało trzy miesiące, podczas których obrońcy miasta odpierali ataki Turków. Dopiero 17 lipca na skutek zdrady, otworzono jedną z bram miejskich, przez którą Turcy wdarli się do Tyrnowa, mordując część mieszkańców, głównie bojarów. Resztę ludności przesiedlono do Anatolii. Patriarcha otrzymał pozwolenie na opuszczenie miasta, schronił się najprawdopodobniej w klasztorze baczkowskim, gdzie zmarł w początkach XV w. Bułgaria Tyrnowska dostała się pod panowanie tureckie.

BibliografiaEdytuj

Zygmunt Ryniewicz, Leksykon bitew świata, wyd. Almapress, Warszawa 2004.