Bitwa na Kosowym Polu (1389)
Bitwa na Kosowym Polu – starcie zbrojne, w którym 15 czerwca 1389 roku wojska osmańskie dowodzone przez sułtana Murada I pokonały dowodzoną przez księcia serbskiego Łazarza armię, złożoną z Serbów i ich sojuszników. Obie strony poniosły duże straty. Zginęli sułtan Murad I i książę Lazar, który został natychmiast ogłoszony świętym męczennikiem. Pół wieku później, gdy Serbią rządzili despoci z rodu Brankoviciów, nastąpiło całkowite wchłonięcie Serbii przez państwo osmańskie.
| Podboje Turcji Osmańskiej | |||
 Bitwa na Kosowym Polu – obraz Adama Stefanovicia 1870 | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
zwycięstwo Turcji, śmierć obu głównodowodzących | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Kosowa  | |||
Położenie na mapie Serbii  | |||
| 42°37′48,0000″N 21°07′12,0000″E/42,630000 21,120000 | |||
Bitwa i wydarzenia z nią związane stały się jednym z głównych tematów serbskiej poezji ludowej, trafiły także do literatury i mitu narodowego, kształtującego świadomość narodową Serbów. Do dziś mit ten jest czynnikiem generującym główne wydarzenia konfliktu serbsko-albańskiego.
Opis bitwyEdytuj
Bitwę na Kosowym Polu stoczono 15 czerwca 1389 roku. W bitwie tej, nad rzeką Sitnicą, połączone wojska serbskie i bośniackie pod wodzą księcia Lazara starły się z Osmanami, dowodzonymi przez sułtana Murada I.
Po stronie serbskiej walczyło także rycerstwo z Polski. Kroniki tureckie mówią o tym, że Serbom pomagali przybysze z północnego kraju słowiańskiego. Uznaje się, że było to pierwsze w historii starcie sił polskich z siłami tureckimi. Turcy, mając przewagę liczebną, ruszyli do szturmu przez rzekę, na całej szerokości frontu. Kiedy wojska starły się ze sobą, prawe skrzydło tureckie, dowodzone przez następcę tronu Bajazyda I, rozbiło Bośniaków. Ci rzucili się do ucieczki, pociągając za sobą Węgrów i Wołochów. Wówczas jazda Bajazyda I otoczyła Serbów i mimo zamieszania wywołanego śmiercią Murada I rozbiła ich.
Pojmany w trakcie bitwy książę serbski Lazar I został stracony. W bitwie również zginął sułtan Murad I, prawdopodobnie zabity przez jednego z Serbów, według tradycji przez rycerza Miloša Obilicia, któremu udało się wtargnąć do obozu Turków. Grobowiec sułtana Murada, gdzie pochowane zostały organy wewnętrzne zmarłego sułtana, został zbudowany w Prisztinie w dzisiejszym Kosowie. Serbowie stracili wielu ważnych przywódców i w konsekwencji bitwa zapoczątkowała upadek państwa serbskiego – Serbia stała się wasalem imperium osmańskiego, co umożliwiło Osmanom podbój Półwyspu Bałkańskiego. Serbia ostatecznie w 1459 dostała się pod panowanie Osmanów.
Bitwa ma wielkie znaczenie dla powstania świadomości narodowej Serbów. Narosło wokół niej wiele mitów i legend. Tradycja serbska mówi o 80 tysiącach poległych. Tymczasem w bitwie najprawdopodobniej brało udział nie więcej niż 40–50 tysięcy ludzi łącznie.
Z rocznicą bitwy zbiegają się obchody Dnia Świętego Wita (Vidovdan), przypadające na 15 czerwca według kalendarza juliańskiego (obecnie, na skutek zmiany kalendarza na gregoriański, wypadają 28 czerwca).
GaleriaEdytuj
Prawdopodobne ustawienie wojsk przed bitwą
Zobacz teżEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija t. 13 Moskwa 1973.
- Mała Encyklopedia Wojskowa wyd. MON Warszawa 1970.