Obrona Marshalla
Obrona Marshalla – wariant nieprzyjętego gambitu hetmańskiego, oznaczony kodem ECO D06 i powstający po posunięciach:
- d4 d5
- c4 Sf6
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |              | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Znany był od połowy XIX wieku, jednak wiązany jest z osobą Franka Marshalla, który zastosował go – bez sukcesu – przeciw Alechinowi w 1925 roku. Idea obrony jest częściowo taka jak w obronach: skandynawskiej, Alechina i Grünfelda: pozwolić przeciwnikowi na zbudowanie silnego centrum pionowego, a następnie je zaatakować. Jednak w obronie skandynawskiej czarne mają lepszy układ pionów, w obronie Alechina mogą kontratakować centrum białych pionem d, a w obronie Grünfelda korzystnie wymienić skoczka na polu c3. Potwierdza to praktyka: wybranie przez białe najlepszej kontynuacji 3.c:d5 powoduje, że czarne uzyskują słabe rezultaty, znacznie gorsze niż w wymienionych debiutach.