Ogród Boboli
Ogród Boboli, (także Ogrody Boboli[1], wł. Giardino di Boboli, Boboli) – największy park we włoskiej Florencji[2] rozciągający się na powierzchni blisko 11 hektarów[1].
Fontanna Neptuna (Stoldo Lorenzi). | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Powierzchnia |
ok. 11 ha |
Data założenia |
1549, otwarty dla ludności 1766 |
Projektant | |
Położenie na mapie Florencji | |
Położenie na mapie Włoch | |
Położenie na mapie Toskanii | |
43°45′44″N 11°14′53″E/43,762222 11,248056 | |
Strona internetowa |
Park rozciąga się za florenckim Palazzo Pitti[2]. Założony został w roku 1549 przez Kosmę Medyceusza Starszego[2] dla żony Eleonory di Toledo[1], a w 1766 został udostępniony publiczności[2]. Jest ogrodem w stylu francuskim z licznymi fontannami i rzeźbami[2]. Spotkać tu można rzadkie także dla Włoch odmiany roślin[1]. Ogród jest czynny we wszystkie dni poza pierwszym i ostatnim poniedziałkiem miesiąca[2].
Budowy ogrodu jako pierwszy podjął się Niccolò Tribolo, a po jego śmierci w 1550 roku prace kontynuowali Bartolomeo Ammanati oraz Giorgio Vasari. Ich koncepcja zagospodarowania parku kładła duży nacisk na obecność rzeźb. Większość z nich (jak również dziedziniec oddzielający ogród od pałacu) stworzył Bernardo Buontalenti. Rzeźby nawiązują głównie do czasów starożytnych[1].
Dużym problemem dla projektantów był brak naturalnego źródła wody, która do parku została doprowadzona specjalnym kanałem zasilającym połączonym z rzeką Arno[1].
Ogród Boboli jako jeden z pierwszych nie tylko w Toskanii, ale całych Włoszech założony został na wzgórzu (o tej samej nazwie) w ten sposób, że widoczne z niego było niemal całe miasto. Poza rzeźbami i fontannami w licznych grotach zobaczyć tu można także obrazy przedstawiające władców oraz rzymskie bóstwa[1].
Główna oś ogrodu znajdująca się za Palazzo Pitti prowadzi z położonego niżej amfiteatru i kończy się fontanną Neptuna (Stoldo Lorenzi), na wzgórzu znajduje się krzyżująca się z nią prostopadle ścieżka schodząca w dół, przy której położone są tarasy i różne instalacje wodne[1].
W czerwcu 2013 obiekt został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h Bartosz Palewski: Ogrody Boboli we Florencji. środa, 14 września 2011 12:25. [dostęp 2015-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Tim Jepson: Włochy. Warszawa: National Geographic, s. 238. ISBN 978-83-7596-456-1.
- ↑ Le ville medicee nel patrimonio Unesco. lastampa.it, 2013-06-23. [dostęp 2015-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (wł.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Opis na stronie UNESCO (ang. • fr. • hiszp. • jap. • niderl.)
- Giardino di Boboli - a Gardens Guide review (en)
- Florence's Boboli Gardens (en)
- The Boboli Garden in Florence by Turismo intoscana (en). turismo.intoscana.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-30)].
- Strona oficjalna. polomuseale.firenze.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-19)]. (wł.).