Ogród Pamięci w Dublinie
Ogród Pamięci w Dublinie – skwer (ogród) w centrum Dublina, w obrębie Parnell Square[1], dedykowany "wszystkim tym, którzy oddali życie za sprawę wolności Irlandii", narodowe sanktuarium pamięci Irlandczyków[2].
.jpg) Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Parnell Square |
| Data założenia |
1966 |
| Projektant |
Daithí P. Hanley |
Położenie na mapie Dublina  | |
Położenie na mapie Irlandii  | |
 53°21′13,7858″N 6°15′50,5051″W/53,353829 -6,264029
| |
Historia i forma
edytuj
.jpg)
Obiekt otwarto w 1966, w pięćdziesiątą rocznicę powstania wielkanocnego[3], które, mimo że zostało stłumione przez Anglików, to jednak utorowało drogę do późniejszej niepodległości Irlandii w 1922[2][4]. Otwarcie ogrodu stanowiło kulminację projektu, którego początki sięgają września 1935. Wówczas to Rada Brygady Dublińskiej IRA zasugerowała rządowi przekształcenie terenu w tym rejonie w ogród pamięci. Punkt ten miał charakter symboliczny, gdyż stanowił miejsce założenia Óglaigh na nÉireann w 1913, jak również teren, na którym podczas powstania wielkanocnego przetrzymywano więźniów. Zostało zakupione od gubernatorów szpitala Rotunda w październiku 1939. W marcu 1940 ogłoszono konkurs na projekt, jednak wybór prac wstrzymano z uwagi na wybuch II wojny światowej. Zwycięzcę konkursu, Daithí P. Hanleya, wybrano 20 sierpnia 1946[1].
Projekt Hanleya zakładał powstanie ogrodu w kształcie krzyża wyobrażającego zmarłych, otaczającego centralnie położony basen, co opierało się na celtyckiej symbolice i wykorzystywało ikonografię katolicką. Dno basenu ozdobiono wzorem (mozaiką) niebieskozielonych fal, w które wkomponowano wyobrażenia starych, celtyckich broni. Nawiązuje to do zwyczaju wrzucania broni do wody po zaprzestaniu walk. Na jednym krańcu basenu powstał pomnik, oparty o ścianę z białego marmuru, na której umieszczono napis[1]:
In the darkness of despair we saw a vision
We lit the light of hope and it was not extinguished
In the desert of discouragement we saw a vision
We planted the tree of valour and it blossomed
In the winter of bondage we saw a vision
We melted the snow of lethargy and the river of resurrection flowed from it
We sent our vision aswim like a swan on the river. The vision became a reality
Winter became summer. Bondage became freedom and this we left to you as your inheritance. O generations of freedom remember us, the generations of the vision[5]
W różnych miejscach wokół basenu wmontowano kopie eksponatów przechowywanych w Muzeum Narodowym w Dublinie (harfa Briana Śmiałego, trąbka Loughnashade (Corn Loch na Séad) z umieszczonym nad nią krzyżem z Cloyne, czy miecz z Ballinderry skierowany w dół, symbolizujący pokój)[1].
Wejście do ogrodu prowadzi przez zespół bram o szerokości około piętnastu metrów. Umieszczono tu napis „Gairdín Cuimhneacháin” wraz z brązową repliką krzyża procesyjnego Clogher[1].
W maju 2011 ogród odwiedziła po raz pierwszy królowa brytyjska Elżbieta II, co wywołało protesty części środowisk w Irlandii[2][3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Whelan, Yvonne, Symbolising the state - the iconography of O'Connell Street and environs after independence (1922), w: Irish Geography 34.2 (2001), s. 138
- ↑ a b c PAP, Elżbieta II w Ogrodzie Pamięci w Dublinie uczciła pamięć poległych Irlandczyków [online], www.gazetaprawna.pl, 17 maja 2011 [dostęp 2024-05-26] (pol.).
- ↑ a b Guy Beiner, A Short History of Irish Memory in the Long Twentieth Century, w: Thomas Bartlett (red.), The Cambridge History of Ireland (Cambridge, 2018), vol. IV, s. 715, 722
- ↑ Boylan, Christy. "The Parks and Gardens of Dublin, Ireland." 4D TÁJÉPÍTÉSZETI ÉS KERTMŰVÉSZETI FOLYÓIRAT/JOURNAL OF LANDSCAPE ARCHITECTURE AND GARDEN ART 62 (2022), s. 9
- ↑ Whelan, s. 146