Ok1 – polskie oznaczenie na PKP parowozu osobowego pruskiej serii P8. Po I wojnie światowej w Polsce służyło ich 257 sztuk, po II wojnie światowej - 429.

Ok1
Ilustracja
Ok1-359 w rejonie Wolsztyna (1991)
Producent

Henschel

Lata budowy

1906 - 1923

Układ osi

2'C

Wymiary
Masa pustego parowozu

71,7 t

Masa służbowa

78,2 t

Długość

11 200 mm

Długość z tendrem

18 590 mm

Wysokość

4550 mm

Rozstaw osi skrajnych

15 665 mm

Średnica kół napędnych

1750 mm

Średnica kół tocznych

1 000 mm

Napęd
Trakcja

parowa

Typ tendra

22D2

Ciśnienie w kotle

12 at

Powierzchnia ogrzewalna kotła

143,25 m²

Powierzchnia przegrzewacza

52 m²

Powierzchnia rusztu

2,64 m²

Średnica cylindra

575 mm

Skok tłoka

630 mm

Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa

900 KM (662 kW)

Maksymalna siła pociągowa

12 500 kG

Prędkość konstrukcyjna

100 km/h

Historia

edytuj

Typ P8 budowany był masowo w wielu fabrykach niemieckich w latach 1906-1923, także na eksport i w innych krajach (w Rumunii do 1939). Łącznie, przez 33 lata, powstało blisko 4000 maszyn. Parowóz stosowany był praktycznie na wszystkich kolejach kontynentu europejskiego. W Niemczech po I wojnie światowej lokomotywy te zostały oznaczone jako seria 3810-40. W Polsce lokomotywy te używane były powszechnie - 192 sztuki przydzielono PKP w ramach reparacji po I wojnie światowej, w tym dwie lokomotywy dla kolei Wolnego Miasta Gdańska (numery: Ok1-1 do Ok1-190 i Ok1-1Dz i 2Dz dla lokomotyw gdańskich)[1]. Dalszych 65 lokomotyw zostało zbudowanych w Niemczech na polskie zamówienie w latach 1922-1923 (numery Ok1-201 do 265)[1]. Podczas II wojny światowej wszystkie lokomotywy zostały przejęte przez Niemcy lub ZSRR. Po II wojnie światowej na skutek rewindykacji i reparacji wojennych była to najliczniejsza seria parowozów osobowych w Polsce, osiągając 429 egzemplarzy (numery Ok1-1 do 429)[2]. W czynnej eksploatacji na PKP przetrwała do końca lat 70. XX wieku. Zachowano kilka parowozów tej serii do celów muzealnych (m.in. Ok1-198 w Żaganiu, Ok1-266 w Skierniewicach).

Parowozy serii Ok1 należały do najbardziej udanych konstrukcji, jakie służyły w Polsce. Przyczyniły się do tego bardzo dobre właściwości trakcyjne, spokojny bieg, łatwość obsługi i niska awaryjność. Posiadały doskonałą opinię wśród załóg.

Niektóre właściwości trakcyjne

edytuj

Maksymalna siła pociągowa podczas rozruchu Ok1 wynosi 12 500 kG. Parowóz ten mógł ciągnąć na torze poziomym składy osobowe (wag. 4-osiowe) o masie 295 ton z szybkością 100 km/h, lub 645 t - 80 km/h.

Przypisy

edytuj
  1. a b Paweł Terczyński, Atlas parowozów, Poznań: Poznań Klub Modelarzy Kolejowych, 2003, s. 56, ISBN 83-901902-8-1, OCLC 917950022.
  2. Paweł Terczyński: Atlas parowozów, Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1, ss. 52, 56

Bibliografia

edytuj
  • J.Fijałkowski i W. Kowalewski, 1959, Charakterystyki Normalnotorowych Pojazdów Trakcyjnych, Wydawnictwa Komunikacyjne

Linki zewnętrzne

edytuj