Olandia
Olandia (szw. Öland) – wyspa należąca do Szwecji na Morzu Bałtyckim, położona przybrzeżnie przy południowo-wschodnim krańcu tego kraju i oddzielona od stałego lądu Cieśniną Kalmarską. Jest drugą co do wielkości (po Gotlandii) wyspą Szwecji.
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
1347 km² |
| Populacja (2010) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie regionu Kalmar  | |
Położenie na mapie Szwecji  | |
 56°47′52,33″N 16°39′58,54″E/56,797870 16,666260
| |
| |
Powierzchnia wyspy wynosi 1347 km², a długość linii brzegowej 496 km. Ukształtowanie powierzchni nizinne, z największym wzniesieniem Rösslösa sięgającym 58 m n.p.m. Zbudowana jest z paleozoicznych wapieni i margli.
Ludność zajmuje się głównie rybołówstwem i hodowlą bydła. Gleby na wyspie są mało urodzajne i w ich użytkowaniu dominują pastwiska, jedynie na wybrzeżach aluwialnych uprawia się owies, jęczmień i buraki cukrowe. Ponadto przemysł cementowy, rafinacja cukru i eksploatacja wapieni. Populacja wyspy w grudniu 2010 liczyła 24 697 osób. Największym miastem jest Borgholm i liczy ok. 3 tys. mieszkańców. Od 1972 Olandia jest połączona ze stałym lądem mostem Ölandsbron.
Według popularnej legendy, wyspa jest pozostałością wielkiego motyla, któremu odpadły skrzydła i zakończył swój lot w morzu.
Na wyspie odkryte zostały ślady starożytnej warowni nazwanej Ismantorp, wybudowanej w okresie wędrówki ludów[1].
GaleriaEdytuj
Most Olandzki
Charakterystyczne dla wyspy wiatraki
PrzypisyEdytuj
- ↑ Aron J. Guriewicz: Wyprawy wikingów. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1969, s. 83.
