Operacja Ranger (RAF)

Nocne działania taktyczne RAF podczas II wojny światowej

Operacja Ranger (pol. kłusownik) – rodzaj działań taktycznych Royal Air Force, prowadzonych w czasie II wojny światowej, polegających na wykorzystaniu nocnych myśliwców do atakowania celów naziemnych na terenie okupowanej Europy[1].

Historia

edytuj

W 1943 roku aktywność Luftwaffe nad Wielką Brytanią spadła praktycznie do zera. Dlatego też Fighter Command Royal Air Force podjęło decyzję o wykorzystaniu nocnych myśliwców do działań nękających polegających na atakowaniu celów naziemnych o znaczeniu strategicznym na terenie okupowanej Francji[2].

Myśliwce nocne zostały przewidziane do tego działania z uwagi na dwusilnikową konstrukcję, która zapewniała większe bezpieczeństwo lotu oraz dwuosobowe załogi ułatwiające prowadzenie nocnej nawigacji. Jednostki RAF, wytypowane do lotów tego typu, poddano specjalnemu szkoleniu. Załogi odbyły szkolenie w zakresie lotów na niskiej wysokości oraz wykonywania ataków z lotu koszącego z użyciem broni pokładowej i przenoszonych bomb[3]. Szczególny nacisk położono na zagadnienia nawigacyjne, gdyż załogi miały działać bez pomocy naziemnych ośrodków naprowadzania, co było regułą podczas ich dotychczasowych lotów nad wyspami brytyjskimi. Działania załóg były utrudnione z uwagi na pozbawienie samolotów urządzeń radarowych[4].

Działania były prowadzone z użyciem pojedynczych samolotów. Załoga była odpowiedzialna, w porozumieniu z oficerem wywiadu jednostki lotniczej, za opracowanie trasy lotu i wybór miejsca działania. Samoloty przelatywały nad kanałem La Manche na wysokości 15-90 metrów, francuski brzeg przekraczano na wysokości ok. 150 metrów. Po dolocie w rejon działania zwiększano wysokość do ok. 1000 metrów i rozpoczynano poszukiwanie celów. Atakowano zidentyfikowane obiekty naziemne o znaczeniu strategicznym, takie jak lotniska, budynki przemysłowe i wojskowe, środki transportu (statki, samochody, pociągi), siłę żywą i in[5].

Do działań typy Ranger został skierowany również polski Dywizjon 307[6]. Inauguracja lotów na nowy typ zadań, nazywanych przez Polaków randżerką, nastąpiła w nocy z 15 na 16 maja 1943 roku[7]. Prowadzono je do sierpnia a następnie zrezygnowano z powodu skierowania dywizjonu do poszukiwań niemieckich okrętów podwodnych w Zatoce Biskajskiej i na Atlantyku[6]. Dywizjon 307 wykonał łącznie 132 patrole w ramach operacji Ranger[8].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. What Did Fighter Command Do After The Battle Of Britain?. wm.org.uk. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
  2. Janczak 1998 ↓, s. 209.
  3. Król 1990 ↓, s. 188.
  4. Janczak 1998 ↓, s. 210.
  5. Janczak 1998 ↓, s. 209-211.
  6. a b Król 1990 ↓, s. 211.
  7. Janczak 1998 ↓, s. 211.
  8. Damsz 2009 ↓, s. 320.

Bibliografia

edytuj