Orło (Beskid Żywiecki)
Orło (słow. Orol, 1119 m) – szczyt w Beskidzie Żywieckim (Kysucké Beskydy na Słowacji). Na niektórych mapach opisany jest pod błędną nazwą Orzeł. Nazwa szczytu pochodzi od słowackiego słowa orljo oznaczającego pole uprawne. Istotnie od słowackiej strony wysoko podchodzą one na jego stokach[1].
 Widok z Hali na Małej Raczy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1119 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°23′43,0″N 18°58′47,2″E/49,395278 18,979778
| |
Orło znajduje się w Grupie Wielkiej Raczy, w głównym grzbiecie Beskidu Żywieckiego, pomiędzy przełęczą Śrubita (980 m) oddzielającą go od Wielkiej Czerwenkowej a Przełęczą pod Orłem (1060 m) oddzielającą go od Małej Raczy. Grzbietem tym przebiega granica polsko-słowacka i Wielki Europejski Dział Wodny. Na wierzchołku Orła grzbiet zmienia kierunek pod kątem prostym. W północno-wschodnim kierunku (na polską stronę) spływa ze stoków jeden ze źródłowych cieków potoku Racza[2]. Orło jest zwornikiem: w południowo-zachodnim kierunku (na słowacką stronę) odchodzi od niego boczny grzbiet z wierzchołkiem Kýčera (1005 m), który oddziela od siebie doliny potoków o nazwie Klubinský potok i Veľký potok. Na stokach opadających do tego ostatniego znajdują się pola uprawne podchodzące aż pod grzbiet[3]. Na stokach Orła rośnie rzadki w Polsce dzwonek piłkowany[4].
W polskiej części Orło jest całkowicie zalesione. Dawniej jednak istniała na jego północno-zachodnich stokach polana sięgająca od Przełęczy pod Orłem aż pod szczyt[5]. Szlak turystyczny omija wierzchołek Orła, trawersując go po północnej (polskiej) stronie[2].
Szlaki turystyczne edytuj
odcinek: Wielka Racza – przełęcz Śrubita – Przełęcz pod Orłem – Orło – Jaworzyna – przełęcz Przegibek – Bania – Majcherowa – Przełęcz Halna
Przypisy edytuj
- ↑ Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Turystyczna i satelitarna mapa Słowacji. [dostęp 2012-01-10].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-01-10].
