Ornithurae (ptasioogonowe[1]) – grupa ptaków, której nazwa („ptasie ogony”) została ukuta przez Ernsta Haeckla w 1866.

Ptasioogonowe
Ornithurae
Haeckel, 1866
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

(bez rangi) Ornithurae

Haeckel włączył do niej wszystkie ptaki cechujące się budową ogona podobną do współczesnych ptaków. Wykluczyło to z tej grupy mającego ogon przypominający ogony innych teropodów archeopteryksa, którego Haeckel umieścił w grupie Sauriurae[2].

Jacques Gauthier przekształcił Ornithurae w klad i nadał im definicję typu branch-based, wedle której do Ornithurae należą wszystkie zwierzęta bliżej spokrewnione ze współczesnymi ptakami niż Archaeopteryx. Klad ten obejmował pierwszego przedstawiciela Panaves (obecnie uznawanych za synonim Avemetatarsalia) z „ptasim ogonem” oraz wszystkich jego potomków. Gauthier definiował „ptasi ogon” jako krótszy niż kość udowa, z pygostylem składającym się z co najmniej sześciu kręgów ogonowych i krótszym niż reszta ogona składająca się z co najmniej ośmiu kręgów. Gauthier zaklasyfikował Neornithes (które uważał za jedynych przedstawicieli kladu Aves) oraz formy najbliżej z nimi spokrewnione, takie jak Ichthyornis, Hesperornis oraz Apsaravis. Neornithes zostało początkowo zaproponowane do zastąpienia Ornithurae przez Gadowa w 1892, dlatego też Gauthier traktuje Neornithes jako młodszy synonim Ornithurae[3]. Wielu badaczy używa terminu Ornithurae do określenia kladu obejmującego ostatniego wspólnego przodka Ichthyornis, Hesperornis i Neornithes[4].

Clarke i współpracownicy (2006) stwierdzili, że Yixianornis, Songlingornis i Yanornis tworzą klad najbardziej bazalnych Ornithurae (jednak, wedle innych definicji, nie należą one do Ornithurae, lecz do szerszego kladu Ornithuromorpha). Występowała u nich kombinacja cech zarówno prymitywnych, takich jak gastralia i spojenie łonowe, jak również zaawansowanych – obecność zaawansowanego pygostylu oraz piór konturowych[5].

Przypisy

edytuj
  1. Polska nazwa za: Bartłomiej Kaczorowski (red. nacz.): Nowa encyklopedia powszechna PWN. Tom 7. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 80. ISBN 83-01-14186-7. [dostęp 2017-08-17].
  2. Ernst Haeckel: Generelle Morphologie der Organismen. Berlin: Georg Reimer, 1866.
  3. Jacques Gauthier, Kevin de Queiroz: Feathered dinosaurs, flying dinosaurs, crown dinosaurs, and the name 'Aves'. W: New Perspective on the Origin and Evolution of Birds: Proceedings of the International Symposium in Honor of John H. Ostrom. New Haven, Connecticut: Yale Peabody Museum. Yale University, 2001. ISBN 978-0912532578.
  4. Luis M. Chiappe: Glorified Dinosaurs: The Origin and Early Evolution of Birds. Sydney: University of New South Wales Press, 2007. ISBN 978-0-86840-413-4.
  5. Julia A. Clarke, Zhonghe Zhou, Zhang Fucheng. Insight into the evolution of avian flight from a new clade of Early Cretaceous ornithurines from China and the morphology of Yixianornis grabaui. „Journal of Anatomy”. 208, s. 287–308, 2006. DOI: 10.1111/j.1469-7580.2006.00534.x.