Ostrze liściowatenarzędzie wykonywane na odłupku, wiórze bądź płytce kamiennej.

Narzędzia te formowane były za pomocą płaskiego retuszu powierzchniowego, używane między innymi przez przedstawicieli kultury ostrzy liściowatych[1]. Ostrza liściowate powstawały w wyniku obróbki ponad dwóch trzecich powierzchni kamienia[2] Skutkiem stosowania tego typu retuszu było częste przybieranie przez te narzędzia form przypominających liść laurowy bądź wierzbowy[2]. Narzędzia te mogły pełnić funkcje noży, jak i grotów oszczepów. Są charakterystyczne dla niektórych kultur środkowego paleolitu (np. mustierska, ateryjska) oraz, w większym stopniu, dla kultur górnego paleolitu[2].

Typologia ostrzy liściowatych

edytuj

Ginter i Kozłowski zaproponowali następujący podział ostrzy liściowatych[2]:

  • ostrza jednostronne
    • odłupkowe typu Jankovich
    • jednostronne typu protosolutrejskiego
    • wiórowe
    • wiściaki
  • ostrza częściowo dwustronne
  • ostrza dwustronne
    • dwustronne typu solutrejskiego
      • laurowe
      • wierzbowe
      • z zadziorem
      • z trzonkiem typu Parpallo
    • dwustronne typu środkowoeuropejskiego
      • z podstawą zaokrągloną
      • z podstawą szpiczastą
      • typu Moravany-Dlha
      • typu kostienkowsko-sungirskiego


Przypisy

edytuj
  1. Nowa encyklopedia powszechna PWN. T. IV: M-P. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1996, s. 706.
  2. a b c d Bolesław Ginter, Janusz Krzysztof Kozłowski, Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu, wyd. 3, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 86-87, 100-102, ISBN 83-01-03563-3.