Oxypoda frischi
Oxypoda (Bessopora) frischi – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny Aleocharinae.
| Oxypoda frischi | |
| Assing, 2011 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Podplemię | |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj | |
| Gatunek |
Oxypoda (Bessopora) frischi |
Taksonomia edytuj
Gatunek ten opisany został w 2011 roku przez Volkera Assinga na podstawie 3 okazów odłowionych przez Frischa i Serriego. Jego epitet gatunkowy został nadany na cześć pierwszego z nich[1].
Opis edytuj
Chrząszcz o ciele długości od 2 do 2,6 mm. Głowa ciemnobrązowa, prawie okrągła, najszersza za oczami, o punktowaniu nadzwyczaj drobnym i słabo widocznym z powodu wyraźnej mikrorzeźby. Trzeci człon czułków nieco krótszy od drugiego, czwarty około tak długi jak szeroki, człony od piątego do dziesiątego coraz szersze i bardziej poprzeczne, a jedenasty nieco dłuższy niż człony dziewiąty i dziesiąty razem wzięte. Przedplecze brązowe, około 1,3 raza tak szerokie jak długie, najszersze tuż za połową długości, punktowane i mikrorzeźbione w sposób podobny do głowy, o tylnych kątach słabo zaznaczonych. Pokrywy brązowe, punktowane gęsto, ale wyraźniej niż głowa i przedplecze. Odnóża i nasada czułek jasnobrązowe. Odwłok brązowy z szóstym i przodem siódmego segmentu ciemnobrązowymi. Samce o wierzchołkowym płatku paramery raczej krótkim, a środkowym płatku edeagusa o wierzchołku brzusznego wyrostka nierozdwojonym patrząc od spodu. Samice o ósmym segmencie odwłoka z tylną krawędzią szeroko wypukłą i z rzędem gęstych, ciemnych szczecin krawędziowych[1].
Rozprzestrzenienie edytuj
Gatunek palearktyczny, znany wyłącznie z irańskich ostanów Azerbejdżan Zachodni i Chorasan Północny[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Volker Assing. On the Staphylinidae (Coleoptera) of Iran. II. New species and additional records, with special reference to the Paederinae, Xantholinini, and Aleocharinae. „Stuttgarter Beiträge zur Naturkunde A, Neue Serie 4”, s. 137–183, 2011.